"THE YELLOW JOURNAL" IN BERLIN REPORT! (GREECE 30.07.2016): Η ΙΣΤΟΡΙΑ TOY ΔΙΣΤΟΜΟΥ!: Από την επίσκεψη της Ιατροδικαστή κας ΑΚΡΙΒΟΥΣΗ στο ΔΙΣΤΟΜΟ. Φωτό

Παρασκευή 5 Αυγούστου 2016

Από την επίσκεψη της Ιατροδικαστή κας ΑΚΡΙΒΟΥΣΗ στο ΔΙΣΤΟΜΟ. Φωτό

ΔΕΙΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΕΔΩ ΣΤΗΝ

ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΑΥΤΗ ΠΙΟ ΚΑΤΩ:

http://e-hani.blogspot.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

THE "Y.J." BERLIN REPORT: Πώς η δικαίωση του Διστόμου σκόνταψε στις πολιτικές ισορροπίες!...

ΠΑΤΗΣΤΕ ΤΗΝ ΕΙΚΩΝΑ ΑΥΤΗ ΜΕ ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ ΣΑΣ ΕΔΩ! Ένας αγώνας 20 χρόνων για την απόδοση αποζημιώσεων στα θύματα της ναζιστικής θηριωδίας της σφαγής του Διστόμου, φαίνεται να δικαιώνεται μετά τη δέσμευση του υπουργού Δικαιοσύνης Νίκου Παρασκευόπουλου να επικυρώσει τη δήμευση γερμανικής περιουσίας επί ελληνικού εδάφους σε περίπτωση που το ζήτημα δε λυθεί πολιτικά. H "Y.J." BERLIN παρουσιάζει το χρονικό του πολυετούς αγώνα για την ιστορική αποκατάσταση των θυμάτων του ναζισμού στο Δίστομο και το πολιτικό παρασκήνιο που απέτρεψε μία λύση εδώ και τόσα χρόνια. Τις εξελίξεις σχολιάζουν ο Διστομίτης βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Γιάννης Σταθάς, η νομικός Χριστίνα Σταμούλη και το μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα Αριστομένης Συγγελάκης. Το ιστορικό του δικαστικού αγώνα για το Δίστομο Ο δικαστικός μαραθώνιος για την αποζημίωση των θυμάτων του Διστόμου ξεκινά το 1995 με επικεφαλής τον νομικό, νομάρχη Βοιωτίας και πρώην ευρωβουλευτή του ΠΑΣΟΚ, Ιωάννη Σταμούλη. Ο Σταμούλης καταθέτει για πρώτη φορά ομαδική αγωγή των επιζώντων αλλά και συγγενών των 218 θυμάτων της σφαγής του Διστόμου κατά του γερμανικού δημοσίου, ζητώντας αποζημίωση για ψυχική οδύνη αλλά και για τις καταστροφές που προκάλεσαν τα ναζιστικά στρατεύματα πυρπολώντας και λεηλατώντας τα σπίτια του χωριού, στις 10 Ιουνίου του 1944. Η δικαίωση δεν αργεί να έρθει. Δύο χρόνια αργότερα, το 1997, με την υπ’ αριθ 137/97 απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Λιβαδειάς, επιδικάζει αποζημίωση για ψυχική οδύνη στα θύματα της ναζιστικής θηριωδίας του Διστόμου. «Η τελεσίδικη κι αμετάκλητη απόφαση του Πρωτοδικείου Λιβαδειάς έχει επιδικάσει ένα ποσό της τάξεως των 23,5 περίπου εκατομμυρίων ευρώ σε 258 ενάγοντες, επιζώντες και συγγενείς των θυμάτων της σφαγής του Διστόμου», θα πει η επίσης νομικός και κόρη του Γιάννη Σταμούλη, Χριστίνα. Η λογική της απόφασης ορίζει ότι το ποσό της αποζημίωσης αφορά την ηθική ικανοποίηση των συγγενών των θυμάτων και δεν κάνει δεκτές τις αξιώσεις για τις υλικές ζημιές, καθώς κρίνονται αόριστες. Η απόφαση δίνει το δικαίωμα να υπάρξει κατάσχεση γερμανικών περιουσιακών στοιχείων στην Ελλάδα, με την προϋπόθεση όμως για να γίνει εκτελεστή ως απόφαση σε βάρος αλλοδαπού δημοσίου, να προσυπογράψει ο υπουργός Δικαιοσύνης. Η απόφαση προκαλεί την άμεση αντίδραση της γερμανικής πλευράς με εκπροσώπους του γερμανικού Δημοσίου να προσφεύγουν στο Εφετείο Αθηνών. Το Εφετείο κρίνει σωστή την απόφαση του Πρωτοδικείου Λιβαδειάς, με αποτέλεσμα η Γερμανία να προσφύγει στον Άρειο Πάγο κατά της απόφασης του Εφετείου, με το επιχείρημα της ετεροδικίας, δηλαδή υποστηρίζοντας ότι δεν είναι δυνατόν να δικάζεται σε ξένη χώρα για τα εγκλήματα που διέπραξε στο παρελθόν. Το αίτημα αναίρεσης της απόφασης εκδικάζεται το 2000 ενώπιον του Αρείου Πάγου, ο οποίος με την υπ΄ αριθ. 11/2000 απόφαση της Ολομέλειας του, και με 16 υπέρ 4 κατά, απέρριψε την προσφυγή των Γερμανών. Η Γερμανία αρνείται να καταβάλει τα ποσά που δια της άνω δικαστικής αποφάσεως οφείλει και έτσι ο Ιωάννης Σταμούλης προχωρά σε αναγκαστική εκτέλεση κατά περιουσιακών στοιχείων του γερμανικού δημοσίου στην Ελλάδα. Το γερμανικό δημόσιο ασκεί αμέσως ανακοπή το 2002, η οποία και γίνεται δεκτή από τον Άρειο Πάγο και ως εκ τούτου η δικαίωση των θυμάτων του Διστόμου πέφτει στο κενό. Το 2004 ο Σταμούλης επικαλείται τον Κανονισμό 44/2001 του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου δυνάμει του οποίου η ελληνική αμετάκλητη απόφαση του δικαστηρίου της Λιβαδειάς μπορεί να κηρυχτεί εκτελεστή σε άλλο κράτος-μέλος της Ε.Ε. Υπουργός Δικαιοσύνης της κυβέρνησης Σημίτη, είναι ο Φίλιππος Πετσάλνικος, ο οποίος δεν θα πάρει την ευθύνη της ρήξης των αγαστών σχέσεων με τη Γερμανία, τη στιγμή μάλιστα που έχει προηγηθεί «μετά κόπων και βασάνων» της κυβέρνησης που υπηρετεί, η είσοδος της Ελλάδας στην ΟΝΕ. Στο μεταξύ, τον Ιούνιο του 2006, τέσσερα μέλη της οικογένειας Σφουντούρη που ξεκληρίστηκε στη σφαγή του Διστόμου απευθύνονται στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στο Στρασβούργο, προσφεύγοντας κατά των αποφάσεων της Ομοσπονδιακής Κυβέρνησης καθώς και των Γερμανικών Δικαστηρίων, οι οποίες αποστερούν από τις ενάγουσες και τους ενάγοντες την ατομική έννομη αξίωση αποζημίωσης ή αποκατάστασης έναντι της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας. Τα τέσσερα αδέλφια Σφουντούρη επιθυμούν την αναγνώριση του ότι η Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση και τα γερμανικά δικαστήρια προσκρούουν με τις απορριπτικές αποφάσεις τους στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ). Και πέραν τούτου απαιτούν τον προσδιορισμό του ποσού αποζημίωσης μέσω του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Στο κενό πέφτει και αυτή η προσπάθεια... Στο παράλληλο δικαστικό μέτωπο ο Γιάννης Σταμούλης ζητάει την κατάσχεση περιουσίας του γερμανικού κράτους στην Ιταλία και για την ακρίβεια τη βίλα Βιγκόνι, στη Φλωρεντία, καθώς η Ιταλία έχει στο παρελθόν αποδεχθεί παρόμοιες αγωγές Ιταλών πολιτών. Έτσι ακολουθεί ένας δεύτερος δικαστικός γύρος που διαρκεί τέσσερα χρόνια μέχρι τον Νοέμβριο του 2008 να κηρυχθεί εκτελεστή η απόφαση της Λιβαδειάς στην Ιταλία. Το Γερμανικό Δημόσιο προσφεύγει τότε στο Πρωτοδικείο Φλωρεντίας για να ακυρώσει την κατάσχεση αλλά το δικαστήριο απορΔιαμαρτυρία για τις γερμανικές οφειλές και στη Σύνοδο των G7... ρίπτει την προσφυγή του, με το Εφετείο της Φλωρεντίας να την απορρίπτει επίσης σε δεύτερο βαθμό. Στη συνέχεια και ο ιταλικός Άρειος Πάγος κρίνει ότι η κατάσχεση είναι νόμιμη, με αποτέλεσμα η Γερμανία να προσφύγει το 2009 στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Το Δικαστήριο τάσσεται κατά των θετικών αποφάσεων ιταλικών δικαστηρίων σχετικά με τη διεκδίκηση αποζημιώσεων για την περίπτωση του Διστόμου. Το βασικό νομικό διακύβευμα της δίκης αφορούσε το δικαίωμα στην ετεροδικία, δηλαδή το δικαίωμα της Γερμανίας να μην δικάζεται ως κράτος από δικαστήρια άλλων χωρών και επομένως να μην αναγνωρίζει τις αποφάσεις ξένων δικαστηρίων, όταν αυτά κρίνουν ότι η Γερμανία θα πρέπει να πληρώσει για τις θηριωδίες των ναζιστικών στρατευμάτων κατοχής κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Σύμφωνα με το σκεπτικό της απόφασης τα ιταλικά δικαστήρια παραβίασαν το δικαίωμα ετεροδικίας της Γερμανίας, εγκρίνοντας κατασχέσεις περιουσιακών στοιχείων του γερμανικού δημοσίου για να αποζημιώσουν τις οικογένειες των θυμάτων του ναζισμού στην Ιταλία, αλλά και του Πρωτοδικείου Λιβαδειάς, που επικυρώθηκε από τον Άρειο Πάγο και επιδίκασε αποζημίωση στα θύματα του Διστόμου. «Το Δικαστήριο θεωρεί ότι η άρνηση των ιταλικών δικαστηρίων να αναγνωρίσουν την ασυλία συνιστά παράβαση των υποχρεώσεών τους απέναντι στο γερμανικό κράτος» ήταν η ανακοίνωση του προέδρου του Δικαστηρίου Χισάσι Οουάντα, κατά την ανάγνωση της απόφασης σε δημόσια συνεδρίαση στο Μέγαρο της Ειρήνης στη Χάγη. Ο ίδιος ωστ'οσο είχε τότε εκφράσει την έκπληξη και τη λύπη του για το γεγονός ότι η γερμανική κυβέρνηση αρνείται τις αποζημιώσεις και είχε καλέσει τις δύο πλευρές να διευθετήσουν το θέμα σε διμερείς διαπραγματεύσεις, διαπραγματεύσεις που από ότι έδειξε η μετέπειτα ιστορία δεν έγιναν ποτέ στα αλήθεια. Θέση για την απόφαση είχε πάρει τότε και η Διεθνής Αμνηστία η οποία σε ανακοίνωση της είχε κάνει λόγο για «μεγάλη οπισθοδρόμηση για την διεθνή προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων», συμπληρώνοντας ότι «η ετεροδικία τίθεται υπεράνω των ανθρωπίνων δικαιωμάτων». «Δυστυχώς μετά την έκδοση της απόφασης της Χάγης επικράτησε η άποψη ότι η υπόθεση του Διστόμου χάθηκε, πράγμα που είναι απολύτως ανακριβές», θα σχολιάσει στο tvxs.gr η Χριστίνα Σταμούλη, που κρατά το νομικό φάκελο της υπόθεσης Δίστομο και είναι και η ίδια μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα. Όπως εξηγεί: «Καταρχήν στη Χάγη η Ελλάδα παρενέβη ως μη διάδικος. Αυτό σημαίνει ότι η απόφαση της Χάγης δε δεσμεύει την Ελλάδα. Και δεύτερο και πιο σημαντικό ίσως για την ουσία της υποθέσεως είναι ότι η απόφαση της Χάγης έκρινε τρία θετικά σημεία κι ένα αρνητικό». «Τα τρία θετικά είναι ότι αναγνώρισε την πολιτειακή συνέχεια της σημερινής ενωμένης Γερμανίας, ότι οι πράξεις που έλαβαν χώρα στην Ελλάδα κατά την περίοδο 1940-1941 είναι εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και τρίτον -που από εδώ πηγάζει και η παρεξήγηση ότι η υπόθεση χάθηκε- ότι αυτού του είδους οι αποζημιώσεις τις οποίες αναγνώρισε ότι οφείλει η Γερμανία δεν κρίνονται ενώπιον δικαστηρίων αλλά πρέπει να αποτελέσουν αντικείμενο διακρατικών διαπραγματεύσεων και συμφωνιών. Έτσι λοιπόν ουσιαστικά η Χάγη πήγε να κλείσει την πόρτα των δικαστικών διεκδικήσεων. Μόνο όμως ενώπιον των ιταλικών δικαστηρίων τα οποία δεσμεύσει η απόφαση», θα πει. Οι υπουργοί Δικαιοσύνης που ποτέ δεν υπέγραψαν «Η απόφαση του Αρείου Πάγου παραμένει εκτελεστή και προσωπικά είμαι έτοιμος να δώσω την άδεια για την εκτέλεσή της», δήλωσε ο υπουργός Δικαιοσύνης Νίκος Παρασκευόπουλος στην ειδική συνεδρίαση της Βουλής για τις γερμανικές αποζημιώσεις, φέρνοντας ξανά στο προσκήνιο μια υπόθεση-σταθμό νομικών και ιστορικών διεκδικήσεων που έχει παγώσει εδώ και 15 χρόνια. Πρόκειται για την πρώτη φορά στα αλήθεια που η Ελλάδα εμφανίζεται αποφασισμένη να αξιοποιήσει το δεδικασμένο του Διστόμου, που η ίδια στο παρελθόν αποδόμησε, παρεμποδίζοντας την εκτέλεσή του. Το ζήτημα της αποζημίωσης των θυμάτων του Διστόμου έχει διαχρονικά αντιμετωπιστεί όχι ως νομικό αλλά ως πολιτικό ζήτημα. Η απόφαση της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου για το Δίστομο, που με συντριπτική πλειοψηφία δέχθηκε ότι η Γερμανία δεν καλύπτεται από το προνόμιο της ετεροδικίας δεν στάθηκε αρκετή το 2001 να αποσπάσει την υπογραφή του τότε υπουργού Δικαιοσύνης Μιχάλη Σταθόπουλου για συντηρητική δήμευση περιουσιακών στοιχείων του γερμανικού κράτους επί ελληνικού εδάφους. Το ρεπορτάζ της εποχής έκανε λόγο για την τότε «ευρωπαϊκή» συγκυρία της ένταξη της χώρας στην ΟΝΕ, επί κυβέρνησης Σημίτη, που αποτέλεσε αποτρεπτικό παράγοντα για τον υπουργό να ανοίξει μέτωπο με το Βερολίνο. Σύμφωνα με πληροφορίες, ο Μιχάλης Σταθόπουλος υπό την πίεση των θυμάτων εξέφρασε τότε την πρόθεση του στον πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη να υπογράψει την εκτέλεση της απόφασης του Πρωτοδικείου της Λιβαδειάς, δίνοντας μάλιστα το περιθώριο των 45 ημερών στον τότε πρωθυπουργό ώστε να υπάρξει πολιτική διαβούλευση για το θέμα. Ο Μιχάλης Σταθόπουλος τότε αντικαταστάθηκε αιφνιδίως από τον Φίλιππο Πετσάλνικο, αν και η πρόσφατη επιτυχία του να επιβάλλει την απόσυρση από τις ταυτότητες της αναγραφής του θρησκεύματος παρά τις αντιδράσεις, τον είχαν καταστήσει έναν επιτυχημένο υπουργό για τον οποίο δεν συνέτρεχαν λόγοι αντικατάστασης. Σημειώνεται ότι ο Φίλιππος Πετσάλνικος, σπούδασε Νομικά στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και συνέχισε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Βόννης για το οποίο εργάστηκε και ως επιστημονικός συνεργάτης. Στη Γερμανία ήταν όπου γνώρισε και τη Γερμανίδα σύζυγο του... Το ζήτημα της υπογραφής του υπουργού Δικαιοσύνης προς αποκατάσταση των θυμάτων του Διστόμου τέθηκε εκ νέου με τη μορφή ερωτήσεων στη Βουλή και σε μετέπειτα υπουργούς Δικαιοσύνης. Στον αγώνα για την δικαίωση των θυμάτων του Διστόμου πρωτοστατεί μέσα από τον ΣΥΡΙΖΑ μαζί με τον πρόεδρο του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα Μανώλη Γλέζο, ο καταγόμενος από το Δίστομο, βουλευτής Βοιωτίας Γιάννης Σταθάς. Ο κ. Σταθάς έθεσε το ζήτημα τόσο στην προηγούμενη κυβέρνηση με επαναλαμβανόμενες ερωτήσεις του προς τους αρμόδιους κατά την τελευταία τριετία, επανέφερε όμως το ζήτημα απευθύνοντας επιστολές και προς τους αρμόδιους της παρούσας κυβέρνησης. Τον Φεβρουάριο του 2013 ο τότε υπουργός Δικαιοσύνης Αντώνης Ρουπακιώτης, απαντώντας σε σχετική επίκαιρη ερώτηση του Γιάννη Σταθά σχετικά με τη διεκδίκηση των γερμανικών αποζημιώσεων για τη σφαγή στο Δίστομο και παρουσία επιζώντων της σφαγής στη Βουλή, είχε δηλώσει ότι «χρεώνεται ο ίδιος προσωπικά να μείνει το θέμα ανοικτό». Είχε επίσης σημειώσει ότι πρέπει να εκτελεστεί η απόφαση της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου η οποία επικύρωσε την απόφαση του Πρωτοδικείου Λιβαδειάς για τη συντηρητική κατάσχεση γερμανικής περιουσίας στην Ελλάδα, τονίζοντας ότι «δεν σημαίνει πως η υποχρέωση της Γερμανίας να καταβάλει αυτές τις αποζημιώσεις είναι πέραν των ορίων της νομιμότητας. Κάθε άλλο μάλιστα. Είναι ιστορικό της χρέος». Το ζήτημα έμεινε σε επίπεδο συζήτησης στη Βουλή χωρίς να δοθεί συνέχεια. Κάθετα αντίθετος στο ενδεχόμενο να δώσει άδεια ώστε να εκτελεστεί κατά του γερμανικού δημοσίου η απόφαση της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου για το Δίστομο, εμφανίσθηκε ο μετέπειτα υπουργός Δικαιοσύνης Χαράλαμπος Αθανασίου απαντώντας στη Βουλή σε ερώτηση του τότε βουλευτή των Ανεξάρτητων Ελλήνων Βασίλη Καπερνάρου. Παρέμβαση είχε κάνει τότε και ο Μανώλης Γλέζος από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ ζητώντας «εφαρμογή της δικαιοσύνης». Ο κ. Αθανασίου είχε επικαλεστεί τότε τα προβλήματα που θα δημιουργούσε στις ελληνογερμανικές σχέσεις η αναγκαστική εκτέλεση κατά του γερμανικού δημοσίου και έκανε λόγο για πολιτικό θέμα. Η παροχή άδειας αναγκαστικής εκτέλεσης «άπτεται μίας γενικότερης πολιτικής», είχε πει εκτιμώντας ότι ενδεχόμενη υπογραφή από πλευράς του θα αποτελούσε «αποσπασματική κίνηση που θα όξυνε τις σχέσεις χωρίς να δίνεται οριστική λύση στο ζήτημα». «Ο υπουργός Δικαιοσύνης κ. Χαράλαμπος Αθανασίου με τις δηλώσεις του εκτέλεσε ηθικά για δεύτερη φορά τα θύματα του Διστόμου», ήταν το δηκτικό σχόλιο του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα για το νέο τείχος που η Ελλάδα ύψωσε από μόνη της για το ζήτημα. Ο Νίκος Παρασκευόπουλος δεν είναι η πρώτη φορά που άνοιξε το θέμα της δήμευσης γερμανικής περιουσίας. Τόσο ο Αλέξης Τσίπρας όσο και ο ίδιος είχε δώσει στίγμα προθέσεων πριν από έναν μήνα, επίσης στη Βουλή στη συζήτηση για τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης. «Θα υπάρξουν διεκδικήσεις των κατοχικών δανείων και των αποζημιώσεων με την εκτέλεση των δικαστικών αποφάσεων», είχε πει τότε. Λίγες μόλις μέρες μετά τις εκλογές, στις 6 Φεβρουαρίου, ο Γιάνης Σταθάς σε επιστολή του προς τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, με κοινούς αποδέκτες την Ζωή Κωνσταντοπούλου, τον Πάνο Καμμένο, τον Νίκο Κοτζιά και τον Νίκο Παρασκευόπουλο, ο Διστομίτης βουλευτής επανέφερε το ζήτημα στην επικαιρότητα ζητώντας την εκτέλεση της δικαστικής απόφασης που δικαιώνει τα θύματα του Διστόμου. Στις 27 Φεβρουαρίου του 2015 σε επιστολή του προς την πρόεδρο της Βουλής Ζωή Κωνσταντοπούλου, ο Γιάννης Σταθάς ζήτησε τη επανασύσταση της Διακομματικής Επιτροπής για τη Διεκδίκηση των Γερμανικών Αποζημιώσεων, τονίζοντας ότι αποτελεί ηθικό και ιστορικό καθήκον η συνέχεια της αποστολής της. Ο Νίκος Παρασκευόπουλος σημείωσε ότι «περιμένει τον κατάλληλο χρόνο, τη στάθμιση των εθνικών, νομικών και πολιτικών ζητημάτων» για την εκτέλεση της απόφασης που δικαιώνει τα θύματα του Διστόμου. Επεσήμανε ωστόσο ότι ο «χρόνος εκτέλεσης της διαδικασίας» θα εξαρτηθεί από νομικά πολύπλοκα ζητήματα αλλά και από την «πολιτική διαπραγμάτευση» που θα επιχειρήσει η κυβέρνηση. «Το γεγονός ότι ο υπουργός Δικαιοσύνης εμφανίστηκε θετικός να υπογράψει τη δήμευση γερμανικής περιουσίας για την αποζημίωση των θυμάτων του Διστόμου είναι ένα πολύ θετικό πρώτο βήμα. Πρόκειται για μία δήλωση που με ικανοποιεί τόσο ως βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ αλλά πρώτα από όλα ως Διστομίτη. Περιμένουμε όμως να μπει και η υπογραφή επίσημα», σχολίασε στο tvxs.gr ο Γιάννης Σταθάς. «Πρόκειται για μία πολύ σημαντική εξέλιξη, την οποία και χαιρετίζουμε. Όλα δείχνουν ότι η κυβέρνηση, σε πλήρη συμφωνία με τη ρητή εντολή του ελληνικού λαού αλλά και με τις δεσμεύσεις του πρωθυπουργού και του υπουργού Δικαιοσύνης κατά τις προγραμματικές δηλώσεις στη Βουλή, προχωρά στις απαιτούμενες ενέργειες για την εκπλήρωση από τη Γερμανία του ισχυρά τεκμηριωμένου και απαράγραπτου υπέρτατου ηθικού και ιστορικού της χρέους προς την Ελλάδα. Η πρωτοβουλία της Προέδρου της Βουλής να αναβαθμίσει την Κοινοβουλευτική Επιτροπή Διεκδίκησης αποτελεί επίσης πολύ θετική ενέργεια και την συγχαίρουμε για αυτό. Σε κάθε περίπτωση, το ζήτημα της ανάδειξης της ιστορικής μνήμης και της απόδοσης δικαιοσύνης δεν περιορίζεται σε διμερές επίπεδο, αλλά είναι ένα ζήτημα ευρωπαϊκό και οικουμενικό», δηλώνει στο tvxs.gr το μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα, Αριστομένης Συγγελάκης. «Η κυβέρνηση οφείλει να προχωρήσει μεθοδικά και αποφασιστικά στη διεκδίκηση των γερμανικών οφειλών, χωρίς παλινωδίες και δεύτερες σκέψεις, καθώς έχει στο ζήτημα αυτό την ομόθυμη στήριξη όλων των πτερύγων της Βουλής και, κυρίως, την καθολική υποστήριξη του ελληνικού λαού. Ελπίζουμε ότι η ιστορική αναμφίβολα, συνεδρίαση θα είναι η απαρχή θετικών εξελίξεων που θα οδηγήσουν στη δικαίωση της θυσίας του ελληνικού λαού κατά την περίοδο της Κατοχής. Θεωρούμε επίσης ότι η δημοκρατική Γερμανία οφείλει να αρπάξει την ευκαιρία που της προσφέρεται για να αποδείξει ότι έχει τη βούληση να κλείσει οριστικά το μαύρο κεφάλαιο της χιτλερικής περιόδου και τις προϋποθέσεις να ηγηθεί της Ευρώπης», θα συμπληρώσει. Μια απόφαση που στέλνει πολλαπλά μηνύματα «Το ζήτημα της αποζημίωσης των θυμάτων των ελληνικών Ολοκαυτωμάτων αποτελεί πρωτίστως ηθικό ζήτημα», υπογραμμίζει ο Γιάννης Σταθάς. «Ακόμα και ολόκληρο το χρυσάφι του κόσμου να δοθεί στους επιζώντες και στους συγγενείς των θυμάτων της ναζιστικής θηριωδίας, οι χαμένες ανθρώπινες ζωές δεν ξεπληρώνονται», θα πει στο tvxs.gr. «Τονίζουμε για άλλη μια φορά ότι με την απόδοση δικαιοσύνης θα σταλεί παράλληλα ένα ισχυρό μήνυμα αποτροπής στους όψιμους ζηλωτές του ναζισμού στην Ελλάδα, τη Γερμανία και όλη την Ευρώπη ότι όσα χρόνια κι αν περάσουν θα έρθει κάποια στιγμή η ώρα που θα κληθούν να πληρώσουν για τα εγκλήματα τους. Και αυτό αποτελεί ένα ισχυρό διάβημα υπέρ της Δημοκρατίας και της ειρηνικής συμβίωσης των λαών», θα σχολιάσει από την πλευρά του ο Αριστομένης Συγγελάκης. «Θα ήθελα να υπενθυμίσω ότι το σύνθημά μας, σύνθημα που ενώνει τους Έλληνες και τους Γερμανούς δημοκράτες, είναι "Διεκδίκηση! Όχι εκδίκηση". Εμείς, οι απόγονοι των θυμάτων της ναζιστικής θηριωδίας στην Ελλάδα, επιθυμούμε με όλη τη δύναμη της ψυχής μας κι εργαζόμαστε για τη φιλία και τη συνεργασία με τη Γερμανία και τον γερμανικό λαό, πιστεύουμε ακράδαντα ωστόσο ότι οι σχέσεις των δύο λαών πρέπει να έχουν ως θεμέλια την ειλικρίνεια, την ισότητα και τη δικαιοσύνη», λέει. «Η ώρα που θα καρποφορήσουν οι αγώνες δεκαετιών, οι αγώνες του Μανώλη Γλέζου, του Γιάννη Σταμούλη, του Ευάγγελου Μαχαίρα και των άλλων, σπουδαίων, αγωνιστών της Εθνικής μας Αντίστασης και του κινήματος διεκδίκησης των γερμανικών οφειλών πλησιάζει! Αγωνιζόμαστε, αισιοδοξούμε, επαγρυπνούμε!», τονίζει ο Αριστομένης Συγγελάκης. Όπως επισημαίνει ο Γιάννης Σταθάς, η Ελλάδα κατά τη διεκδίκηση της ηθικής και υλικής αποζημίωσης των θυμάτων του ναζισμού δε στρέφεται σε καμία περίπτωση κατά του γερμανικού λαού. Σε αυτό το πλαίσιο, την προηγούμενη εβδομάδα ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ είχε συνάντηση με βουλευτές του Die Linke, οι οποίοι τον διαβεβαίωσαν ότι θα σταθούν στο πλευρό της ελληνικής κυβέρνησης στον αγώνα διεκδίκησης των πολεμικών αποζημιώσεων όπως και του κατοχικού δανείου. Όπως λέει ο Διστομίτης βουλευτής τα στελέχη της γερμανικής Αριστεράς τον ενημέρωσαν ότι περιμένουν το πόρισμα της ελληνικής επιτροπής για το ακριβές ποσό των γερμανικών οφειλών προκειμένου να ξεκινήσουν τις διαδικασίες από την δική τους πλευρά σε εσωτερικό κοινοβουλευτικό επίπεδο. Ο Γιάννης Σταθάς τονίζει επίσης πως σην Γερμανία δεν είναι μόνο το Die Linke που στηρίζει τις ελληνικές αξιώσεις αλλά και απλός κόσμος που συμμετέχει σε αντιφασιστικές ομάδες αλλά και συνδικάτα, αλλά και μεμονωμένοι πολίτες που αναγνωρίζουν το ηθικό δίκαιο των ελληνικών αξιώσεων. Τέλος, απάντηση στην εκδοχή που θέλει την κυβέρνηση να προχωράει στην επίσημη δήλωση ότι προτίθεται να υπογράψει τη δήμευση γερμανικής περιουσίας επί ελληνικού εδάφους προκειμένου να αποζημιωθούν τα θύματα της σφαγής του Διστόμου με στόχο να ασκήσει πολιτικές πιέσεις εν μέσω διαπραγματεύσεων με τους Ευρωπαίους εταίρους, δίνει ο Αριστομένης Συγγελάκης. «Δεν θα πρέπει να εκπλήσσονται κάποιοι κύκλοι για το γεγονός ότι τίθεται τώρα το ζήτημα από την κυβέρνηση. Οφείλουν να γνωρίζουν ότι πρόκειται για μία διαχρονική και ιστορικής σημασίας απαίτηση των θυμάτων της Κατοχής αλλά και συνολικά του ελληνικού λαού. Ένα ανεκπλήρωτο χρέος και ένας ιερός αγώνας που δεν προσφέρεται για "παρεξηγήσεις", ούτε επιδέχεται συμψηφισμούς!», σημειώνει. «Οι αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης, οι Ενώσεις Θυμάτων και το κίνημα διεκδίκησης στο σύνολό του αγωνίζονται με πείσμα για δεκαετίες διεκδικώντας δικαιοσύνη. Στα πέτρινα χρόνια της αδιαφορίας των ΜΜΕ με πίστη, αγώνα και υπομονή, κράτησαν ζωντανή τη φλόγα της ελπίδας. Είναι λοιπόν προσβλητικό και παντελώς αβάσιμο να λέγεται από κάποιες φωνές στη Γερμανία ότι πρόκειται για όψιμη επιδίωξη λόγω πολιτικών συγκυριών. Αντίθετα, η Γερμανική κυβέρνηςη πρέπει να θυμηθεί τις διακηρύξεις της περί ηθικής, συνέπειας και αμοιβαιότητας, που πρέπει να χαρακτηρίζει τη συμπεριφορά των κρατών και πολύ περισσότερο των εταίρων. Ο αγώνας μας συνεχίζεται μέχρι τη δικαίωσή μας!», θα καταλήξει.

Για να μην ξεχνούμε: 71 χρόνια από την Σφαγή στο Δίστομο

71 χρόνια συμπληρώνονται σήμερα, Τετάρτη 10 Ιουνίου 2015, από την ημέρα κατά την οποία ναζιστικά στρατεύματα πραγματοποίησαν την Σφαγή στο Δίστομο. Πρωτεργάτες του ολοκαυτώματος ήταν ο Φριτς Λάουφενμπαχ, λοχαγός των SS του 2ου Λόχου του 1ου Τάγματος του 7ου Τάγματος Τεθωρακισμένων της Αστυνομίας SS, και ο Χανς Τσάμπελ. Ο λόχος του είχε διαταχθεί να μετακινηθεί από τη Λειβαδιά προς το Δίστομο, με σκοπό τον εντοπισμό ανταρτών στον Ελικώνα, ενώ προς την κατεύθυνσή του κινούνταν άλλοι δύο λόχοι από την Άμφισσα. Ωστόσο, δεν εντοπίστηκαν αντάρτες πέρα από 18 παιδιά που κρύβονταν σε στάνες- έξι εκ των οποίων εκτελέστηκαν. Οι Γερμανοί μπήκαν στο Δίστομο και έμαθαν για την παρουσία ανταρτών στο Στείρι, με τον 2ο Λόχο να κατευθύνεται προς τα εκεί. Στη θέση Λιθαράκι έπεσε σε ενέδρα ανταρτών του ΕΛΑΣ, υπέστη απώλειες και αναγκάστηκε να οπισθοχωρήσει. Επιστρέφοντας στο Δίστομο, τα γερμανικά στρατεύματα πήραν την εκδίκησή τους στους αμάχους, αρχίζοντας την σφαγή όσων έβρισκαν μπροστά τους, περιλαμβανομένων γυναικόπαιδων και ηλικιωμένων, διαπράττοντας κτηνώδη εγκλήματα, με αποκεφαλισμούς και βιασμούς, καθώς και φόνους εγκύων γυναικών, αλλά και βρεφών στις κούνιες τους με ξιφολόγχες. Η σφαγή σταμάτησε το βράδυ, όταν επέστρεψαν στη Λειβαδιά- έχοντας πρώτα βάλει φωτιά στα σπίτια του χωριού και σκοτώσει αμάχους που βρήκαν στον δρόμο τους. Οι νεκροί εκτιμάται ότι έφτασαν τους 228, μεταξύ τους και 53 παιδιά κάτω των 16, ενώ μαρτυρία απεσταλμένου του Ερυθρού Σταυρού έκανε λόγο για 600. Εκδηλώσεις για τα 71 χρόνια από τη σφαγή Τη βούλησή τους ότι προχωρούν στην διατήρηση της μνήμης των ολοκαυτωμάτων υπογράμμισαν οι δήμαρχοι και εκπρόσωποι μαρτυρικών πόλεων και χωριών της Ελλάδας, στο διοικητικό συμβούλιο που πραγματοποιήθηκε την Τρίτη στο Δίστομο, από «οφειλόμενο καθήκον και τιμή προς τους εκτελεσθέντες» της περιοχής. Το διοικητικό συμβούλιο μαρτυρικών πόλεων και χωριών της Ελλάδας περιόδου 1940-1945 «Ελληνικά Ολοκαυτώματα», που στόχο έχει και τη διεκδίκηση των γερμανικών αποζημιώσεων και επανορθώσεων, τόνισε τη συνεργασία με το Εθνικό συμβούλιο για την διεκδίκηση των γερμανικών αποζημιώσεων και υπογράμμισε τη στήριξη του στις σχετικές πρωτοβουλίες της Βουλής και της ελληνικής κυβέρνησης. Εκ μέρους του Εθνικού Συμβουλίου για την διεκδίκηση των Γερμανικών Αποζημιώσεων, μίλησε στο ΔΣ η Χριστίνα Σταμούλη, νομικός, η οποία ενημέρωσε για την τελευταία και βασικότερη εξέλιξη που έχει υπάρξει στο θέμα αυτό και είναι η έκδοση απόφασης από το Συνταγματικό δικαστήριο της Ρώμης, με βάση την οποία «δημιουργείται βάσιμα η ελπίδα ότι οι ατομικές αποζημιώσεις που κατά κάποιον τρόπο θεωρούνταν παγωμένες, να επανεκκινηθούν». Η κα Σταμούλη ανέφερε επίσης ότι γίνεται μια κίνηση ώστε να βρεθούν κατατεθειμένες αγωγές από δημότες, ενώ τόνισε την ανάγκη επανασύστασης ενός τέτοιου αρχείου. Εξάλλου ανέφερε ότι το θέμα των αποζημιώσεων «δεν το θυμηθήκαμε τώρα». «Οι πολεμικές επανορθώσεις που οφείλονται στην Ελλάδα από τη Γερμανία είναι απαιτήσεις οι οποίες υφίστανται και οι οποίες είναι καταγεγραμμένες από το 1946, έχουν δε, οριστικοποιηθεί με συνδιάσκεψη στο Παρίσι. [...] Είναι πράγματα τα οποία μας οφείλονται από το 1946, αλλά με μεγαλοθυμία και γενναιόδωρα η διεθνής κοινότητα και η Ελλάδα μαζί το 1953, «φιλοδώρησε» την Γερμανία με μια αναστολή, η οποία έληξε το 1990, ανέφερε χαρακτηριστικά, ενώ δεν παρέλειψε να υπογραμμίσει ότι το θέμα είναι πρωτίστως ηθικό: «πρόκειται για μια ηθική οφειλή, η αναγνώριση της οποίας προηγείται της οποιαδήποτε υλικής καταβολής και υλικής αποζημίωσης, τη οποία ούτως ή άλλως το διεθνές δίκαιο μας αναγνωρίζει», είπε η κα Σταμούλη. Το «παρών» στις εκδηλώσεις, που κορυφώνονται σήμερα Τετάρτη, αναμένεται να δώσει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος, ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλαδος Ιερώνυμος, η πρόεδρος της Βουλής Ζωή Κωνσταντοπούλου, εκπρόσωποι της κυβέρνησης, δήμαρχοι και πρόεδροι μαρτυρικών δήμων και χωριών της Ελλάδας. Στις 10:30 είναι προγραμματισμένο μνημόσυνο των σφαγιασθέντων, στον ιερό Ναό Αγίου Νικολάου, χοροστατούντος του σεβασμιότατου μητροπολίτη Θηβών και Λεβαδείας Γεωργίου. Στη συνέχεια, θα πραγματοποιηθεί πομπή προς το Μαυσωλείο Διστόμου, όπου θα ψαλεί επιμνημόσυνη δέηση. Θα ακολουθήσει ομιλία από τον δήμαρχο Διστόμου-Αράχωβας-Αντικύρας Γιάννη Γεωργακό και κατάθεση στεφάνων. Μετά το μεσημέρι, είναι προγραμματισμένη εκδήλωση, κατα την οποία ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα ανακηρυχθεί επίτιμος δημότης Διστόμου. Η «Γκουέρνικα» του Διστόμου distomo Σημειώνεται ότι στα τέλη του Μαΐου ο καλλιτέχνης Κώστας Μουστάκας δώρισε τον πίνακα της Σφαγής του Διστόμου στο «Μουσείο Θυμάτων Ναζισμού» της πόλης. Ο 2x4 μ. πίνακας «Δίστομο», το οποίο οι θεατές του, όπου εκτέθηκε, το ονόμασαν η τιμητικά «Γκουέρνικα του Διστόμου» δωρήθηκε από τον δημιουργό του στην μαρτυρική πόλη του Διστόμου και έχει αναρτηθεί στο μουσείο. Όπως αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση του Δήμου Διστόμου- Αράχωβας- Αντίκυρας, «ο Κώστας Μουστάκας έζησε πριν μερικά χρόνια στην περιοχή της Βοιωτίας και ιδιαίτερα στην Λιβαδειά, αγάπησε τον τόπο και τους ανθρώπους του και φεύγοντας πήρε μαζί του μνήμες. Μνήμες που τον συνοδεύουν έως σήμερα.Η σφαγή του Διστόμου τον Ιούνη του 1944 ήταν πάντα ένα γεγονός που τον πονούσε και όπως συμβαίνει με τους καλλιτέχνες, άλλος τρόπος δεν υπήρχε παρά να εκφράσει αυτά που ένοιωθε με την τέχνη του. Έτσι αποτύπωσε στον καμβά τον πόνο, τη θλίψη αλλά και την οργή για τη θηριωδία του Γερμανού κατακτητή σ’ ανθρώπους αθώους, άντρες, γυναίκες και παιδιά». «Έτσι γεννήθηκε ο πίνακας αυτός. Μορφές τραγικές… η Μάνα που θρηνεί στο μνήμα, η Μάνα που κρατά στα χέρια της το άψυχο σώμα του παιδιού της, η Μάνα που σφίγγει στην αγκαλιά της το παιδί της για να το προστατέψει από το όπλο του εχθρού.Ο πόνος, η θλίψη, η απόγνωση βρίσκουν την έκφρασή τους στις μορφές κι από την άλλη η αγριότητα, το μίσος, η δίψα για αίμα του ναζισμού, των στρατιωτών που σαν λυσσασμένα σκυλιά όρμησαν πάνω στο λαό του Διστόμου να τον κατασπαράξουν. Όλα αυτά πέρασαν από τον μυαλό στον καμβά. Αλλά οι μορφές του καμβά αναζητούσαν συνεχώς τον τόπο τους. Για τον Κώστα Μουστάκα δεν υπήρξε ούτε μια στιγμή, από την πρώτη πινελιά, που να μην φανταζόταν τον πίνακα ''κάπου'' στην Μαρτυρική Πόλη του Διστόμου. Και αυτό το ''κάπου'' δεν μπορούσε να είναι άλλο από το ''Μουσείο Θυμάτων Ναζισμού'', που πλέον γεμίζει κόσμο απ' όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό». (με επιπλέον πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ)

Ο Αργύρης του Διστόμου

Ο Αργύρης Σφουντούρης γεννιέται το 1940 στο Δίστομο. Οι τρεις αδελφές του είχαν ήδη γεννηθεί, και τώρα οι γονείς χαίρονται για την γέννηση του πρώτου τους γιού. Και μαζί τους χαίρεται και ο παππούς, που θα έχει έναν εγγονό, που σύμφωνα με την παράδοση θα πάρει το όνομά του: Αργύρης. Τον Απρίλιο του 1941 εισβάλλει η Βέρμαχτ στην Ελλάδα. Ως συνέπεια της κατοχής ο πληθυσμός των πόλεων σύντομα αρχίζει να υποφέρει αφάνταστα από τον λοιμό. Αντίθετα από τις πόλεις, η καθημερινότητα του χωριού στην κατοχή, μακριά από τις πόλεις, αντέχεται. Όμως, στις 10 Ιουνίου του 1944 χτυπάει το χωριό μια απρόσμενη συμφορά. Αφού στρατιώτες μιας γερμανικής ειδικής μεραρχίας των Ες-Ες κλείνουν τους δρόμους προς το χωριό, αρχίζει αυτό, που οι Γερμανοί τότε το ονόμασαν «μέτρα εξιλέωσης»: Ως εκδίκηση για το θάνατο μερικών συμπατριωτών τους σε μία μάχη με Έλληνες αντάρτες κοντά στο διπλανό χωριό, οι Γερμανοί στρατιώτες σκοτώνουν πρώτα 12 αγρότες και μετά σφάζουν ολόκληρο τον πληθυσμό του χωριού. Σκοτώνουν πάνω από 200 κατοίκους, βρέφη, παιδιά, εγκύους γυναίκες, ακόμη και τους ηλικιωμένους του χωριού. Ο Αργύρης χάνει τους γονείς του και άλλους 30 συγγενείς. Η σφαγή, που γίνεται μόλις τέσσερις μέρες μετά την εισβολή των συμμάχων στη Νορμανδία (6 Ιουνίου του 1944), θεωρείται μία από τις μεγαλύτερες θηριωδίες του είδους της. Στο ορφανοτροφείο Το αγόρι, που δεν έχει κλείσει ακόμη τα τέσσερα, το πηγαίνουν σ' ένα ορφανοτροφείο στον Πειραιά, όπου έχουν εισηχθεί πολύ περισσότερα από χίλια ορφανά του πολέμου. Επειδή είναι σκελετωμένος από την πείνα, τον πηγαίνουν σ' ένα πιο μικρό ορφανοτροφείο στην άλλη άκρη της Αθήνας. Εδώ μπορεί να γίνει μία καλύτερη, πιο ατομική περίθαλψη, αλλά κι εκεί, μία και έχει προβλήματα με το στομάχι, δυσκολεύεται να αφομοιώσει την τροφή. Πέρα από αυτό δεν έχει καταλαγιάσει και ο εξωτερικός κίνδυνος: ενώ ο Παγκόσμιος Πόλεμος κοντεύει να τελειώσει, αρχίζει στην Ελλάδα ένας πικρός, μακροχρόνιος εμφύλιος πόλεμος ανάμεσα στους αντάρτες της αριστεράς και στα παρακρατικά σώματα της δεξιάς, τους κυβερνόφρονες, τα οποία υποστηρίζουν πρώτα οι Άγγλοι και αργότερα οι Αμερικανοί — γιατί κατά τη γνώμη τους δεν επιτρέπεται οι αριστεροί σε καμία περίπτωση να πάρουν τα ηνία της χώρας στο χέρι. Οι πρώτοι οιωνοί του Ψυχρού Πολέμου. ΄Όμως τότε, ο Αργύρης είναι στο μεταξύ οκτώμισι χρονών, εμφανίζεται μια αποστολή του Ερυθρού Σταυρού στο ορφανοτροφείο και διαλέγει μερικά παιδιά, που προορίζονται να σταλούν σε ταξίδι σε μία μακρινή χώρα: ένα ταξίδι στην Ελβετία, στο παιδικό χωριό Πεσταλότσι του Τρόγκεν. Σ' ένα σπίτι με Έλληνες «κατ΄ οίκον γονείς» και με ελληνόπουλα ορφανά πολέμου, σ' ένα χωριό με παιδιά απ' όλη την Ευρώπη, σε μία «άθικτη» χώρα, σ' ένα καινούριο μέλλον. Μακριά από την πατρίδα — καινούρια πατρίδα Για την μεταπολεμική Ελβετία το παιδικό χωριό Πεσταλότσι θεωρείται η προσωποποίηση ενός καθ΄ εαυτού ελβετικού ιδεώδους: Σκοπός είναι εδώ να γίνεται πραγματικότητα η ανθρωπιστική δέσμευση, να προσφέρεται βοήθεια, να επουλωθούν οι πληγές του πολέμου, να γίνεται δυνατή η συμβίωση και η συμφιλίωση διαφορετικών εθνικών ομάδων στην καρδιά της Ευρώπης. Μετά από μία αρχικά πεισματώδη αντίσταση ιδρύεται σύντομα δίπλα στο πολωνικό, ουγγρικό, ελληνικό, ιταλικό, αγγλικό και γαλλικό σπίτι και ένα γερμανικό σπίτι, που όμως την αρχική περίοδο διευθύνεται από τον Ελβετό Διευθυντή Άρθουρ Μπιλ (Arthur Bill) — ανέχονται μεν τα γερμανικά παιδιά, Γερμανούς ενήλικες ωστόσο μόνο χρόνια μετά τους δέχονται στο χωριό. Σιγά-σιγά ο Αργύρης ξαναβρίσκει τις δυνάμεις του και κερδίζει την προσοχή (των δασκάλων του), και μπορεί στη συνέχεια να επισκεφτεί το λύκειο στο Τρόγκεν. Μετά το απολυτήριο πηγαίνει στη Ζυρίχη, όπου σπουδάζει στο Πολυτεχνείο (ΕΤΗ) μαθηματικά, πυρηνική φυσική και αστροφυσική. Ο Αργύρης, μικρός ακόμα και καθηγητής της φυσικής, αρχίζει να γράφει ποιήματα και δοκίμια. Εδώ και πολύ καιρό σκέφτεται, μιλάει και γράφει στα γερμανικά — πράγμα για το οποίο τον κατηγορούν στις επισκέψεις του στο πατρικό του χωριό, αν και όχι στα ανοιχτά, ότι τάχα είναι προδότης … Επίσης αρχίζει να μεταφράζει τους ποιητές και συγγραφείς της πατρίδας του (Καζαντζάκη, Καβάφη, Σεφέρη, Ρίτσο και πολλούς άλλους) στη γερμανική γλώσσα. Οι μεταφράσεις του, οι βιβλιοκρισίες και νεκρολογίες δημοσιεύονται πολύ τακτικά στην εφημερίδα «Neue Zürcher Zeitung», στο περιοδικό «du», στην εφημερίδα «Tages Anzeiger» και σε άλλα περιοδικά. Η Χούντα Τότε, το 1967, γίνεται το πραξικόπημα των στρατιωτικών στην Ελλάδα. Μία βίαια δικτατορία κυβερνά την Ελλάδα. Πάνω από 100.000 συμπατριώτες — πολιτικά αλλόφρονες, διανοούμενοι, συγγραφείς, μουσικοί όπως π.χ. ο Μίκης Θεοδωράκης, αριστεροί … καταδιώκονται τα επόμενα εφτά χρόνια, ...μπαρκάρουν για ερημονήσια, συλλαμβάνονται, βασανίζονται. Μαζί με φοιτητές από τη Ζυρίχη και πολιτικούς διοργανώνει ο Αργύρης μόλις ένα μήνα μετά την ανάληψη της εξουσίας μία διαδήλωση «Ενάντια στη Χούντα στην Ελλάδα», όπου μιλούν και ο Max Frisch και ο August E. Hohler. Στη Ζυρίχη εκδίδει το πολιτιστικό περιοδικό «Προπύλαια», στο οποίο δημοσιεύει νέα ποιήματα και άλλα έργα, τα οποία απαγορεύονται στην Ελλάδα. Πιστεύει ότι έτσι μπορεί ο ίδιος να αγωνιστεί , έτσι ώστε να επανεγκατασταθεί η δημοκρατία στην πατρίδα του• το 1970 τιμάται για αυτό με ένα τιμητικό βραβείο από το συμβούλιο της Κυβέρνησης της Ζυρίχης. Ένας ξάδελφος του τον προειδοποιεί τηλεφωνικά και έτσι ακυρώνει τελευταία στιγμή ένα ταξίδι που είχε προγραμματίσει για την Ελλάδα, — και αυτός θα είχε πέσει θύμα των εκκαθαριστικών δράσεων του Στρατού. Γιατί στην Ελλάδα τον έχουν γραμμένο εδώ και καιρό στη μαύρη λίστα. Για αυτό και δεν του ανανεώνουν το διαβατήριό του στο Ελληνικό Προξενείο της Ζυρίχης. Και δεν κατέχει ελβετικό διαβατήριο, γιατί οι απόφοιτοι του παιδικού χωριού προβλέπεται να επιστρέψουν στην πατρίδα τους. Από αυτήν την στιγμή δεν του επιτρέπουν πλέον να ταξιδέψει• η Ελβετία που τον φιλοξενεί, του γίνεται εξορία. Και έτσι υποβάλλει αίτηση πολιτογράφησης, που διαρκεί 52 μήνες για να γίνει δεκτή — και εδώ στην Ελβετία οι υπηρεσίες διαθέτουν ήδη έναν φάκελο για τον νεαρό … Ο κοσμοπολίτης 40 χρονών ακολουθεί μία ριζοσπαστική ρήξη: ο Αργύρης αποφασίζει να ασχοληθεί με την αναπτυξιακή βοήθεια, κάνει μεταπτυχιακές σπουδές στην Ανάπτυξη και Συνεργασία (NADEL) στο Πολυτεχνείο της Ζυρίχης (ΕΤΗ), και στη συνέχεια περνάει μερικά χρόνια στη Σομαλία, στο Νεπάλ και στην Ινδονησία, όπου συνεργάζεται σε ένα πρόγραμμα για την ίδρυση Ανώτατων Τεχνικών Σχολών. Αργότερα θα χαρακτηρίσει αυτή την εποχή ως την ωραιότερη της ζωής του: «σαν να έσβηνε εκεί κατά κάποιον τρόπο το παρελθόν μου και όλα τα τραγικά, που είχα ζήσει, χωρίς να το έχω απωθήσει και χωρίς να είναι πλέον ένα θέμα που απαγορεύεται να το θίξει κανείς, σαν ταμπού. Ανήκει και αυτό στη ζωή, χωρίς να πονάει.» Επανένωση — Αποζημίωση Στο μεταξύ το 1990, πίσω στην Ευρώπη, έχει πέσει το τείχος του Βερολίνου. Με αυτή την επανένωση της Γερμανίας παρουσιάζεται μία καινούρια, εξαιρετικά ενδιαφέρουσα νομική κατάσταση. Γιατί για πρώτη φορά, σχεδόν 50 χρόνια μετά τη λήξη του πολέμου, θα μπορούσε να είναι εφικτό, να ζητήσει κανείς αποζημίωση για τα φρικτά που έχει υποστεί ο κόσμος στον πόλεμο. «Συνέδριο για την Ειρήνη» Με αφορμή την 50ή επέτειο της σφαγής του Διστόμου ο Αργύρης διοργανώνει το 1994 σε συνεργασία με την κοινότητα του Διστόμου στο Ευρωπαϊκό κέντρο πολιτισμού στους Δελφούς ένα «Συνέδριο για την Ειρήνη». Σκοπός είναι οι συμμετέχοντες του συνεδρίου να εξετάσουν τα θέματα «Μνήμη — Θρήνος — Ελπίδα» για τις προσπάθειες στην Γερμανία, στην Ελλάδα και αλλού για την αποζημίωση, την υπερνίκηση του μίσους και την συμφιλίωση. Καταφτάνουν συνολικά 19 εισηγήτριες και εισηγητές, ιστορικοί, δημοσιογράφοι, ερευνήτριες του εγκεφάλου, κοινωνιολόγοι, ψυχαναλυτές, αντιστασιακοί, κοινωνικοί λειτουργοί ανηλίκων, νομομαθείς από την Αθήνα, την Ζυρίχη, το Βερολίνο και άλλες πόλεις. Γίνεται μία ανταλλαγή των αποτελεσμάτων της έρευνας, συζητούνται προϋποθέσεις για την ειρηνική συμβίωση και τη συμφιλίωση των λαών, ψυχολογικά αίτια, που καθιστούν δυνατές τέτοιες απάνθρωπες πράξεις. Μόνο μια ομάδα δεν αντιπροσωπεύεται: παρόλες τις εντατικές προσπάθειες και τα αιτήματα δεν δέχτηκε κανένας Γερμανός πολιτικός, ούτε και ο Γερμανός Πρέσβης της Αθήνας, να συμμετέχει στο συνέδριο. Για τον Αργύρη μία μεγάλη απογοήτευση. Επειδή γνωρίζει την μεγάλη σημασία του γερμανικού συμβολαίου της επανένωσης, επισκέπτεται τη γερμανική πρεσβεία στην Αθήνα. Ρωτάει λοιπόν τώρα πώς θα μπορούσε να εγείρει μία αξίωση για αποζημίωση για τις ζημιές των συνεπειών του πολέμου. Τον Ιανουάριο του 1995 λαμβάνει ως απάντηση μία επιστολή της πρεσβείας, η οποία αναφέρει αυτολεξεί ότι η σφαγή πρέπει να θεωρηθεί ως «μέτρο στα πλαίσια της διεξαγωγής του πολέμου», και ότι για το λόγο αυτό δεν υφίσταται δικαίωμα αποζημίωσης. Το γεγονός ότι η βαρύτητα της σφαγής ακόμα και 50 χρόνια μετά δεν αναγνωρίζεται πλήρως, αλλά αντιθέτως υποβιβάζεται, τον πληγώνει βαθιά. Η Αγωγή Πολύ γρήγορα- χωρίς να χάσει χρόνο- καταθέτει ο Αργύρης μαζί με τις τρεις του αδελφές στη Γερμανία αγωγή. Παράλληλα με αυτό καταθέτουν αγωγή στην Ελλάδα 290 ζημιωθέντες, συγγενείς και επίγονοι από το Δίστομο . Για την Γερμανία το θέμα αυτό εξελίσσεται σε ένα πολύ λεπτό θέμα. Εάν η αγωγή του Αργύρη ή η ομαδική αγωγή από το Δίστομο έχει τελικά επιτυχία, θα είχε αυτό ως αποτέλεσμα μία πλημμύρα αξιώσεων αποζημίωσης με συνέπεια η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας να αναγκαστεί να αντιμετωπίσει τεράστιες διεθνείς αξιώσεις, τις οποίες μπόρεσε για δεκαετίες μέχρι σήμερα να τις αποκρούσει και να τις αναβάλει. Στα επόμενα χρόνια απορρίπτουν την αγωγή και το Πρωτοδικείο της Βόννης και το Εφετείο της Κολωνίας αλλά και το Γερμανικό Ακυρωτικό Δικαστήριο της Καρλσρούης, παραδόξως και με εν μέρει αντιφατικές αιτιολογήσεις: ιδιώτες δεν μπορούν να προβάλλουν αξιώσεις, και σίγουρα όχι αξιώσεις, τις οποίες μπορούν οι ίδιοι να προβάλλουν έναντι του Γερμανικού Κράτους. — Κι όμως, ιδιώτες θα μπορούσαν μεν να προβάλουν αξιώσεις στην περίπτωση των εγκλημάτων του πολέμου, όμως στη συγκεκριμένη περίπτωση ισχύει ο νόμος του 1944, και εκεί δεν προβλέπεται μία τέτοια αγωγή… Μία συνταγματική προσφυγή υποβάλλεται το 2003 στο Ομοσπονδιακό Συνταγματικό Δικαστήριο της Καρλσρούης. Τον Μάρτιο του 2006 βγαίνει η απόφαση: είναι αρνητική. Τον Ιούνιο του 2006 υποβάλλεται, ως τελευταίο νομικό μέσο, μία προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στο Στρασβούργο. Και μετά; Ο Αργύρης δοκιμάζει ένα κουραστικό στρόβιλο με τις αγωγές, τις δικάσιμες, τις δραστηριότητες, τις εισηγήσεις σε εκδηλώσεις και αντεκδηλώσεις. Ένα καταθλιπτικό συναίσθημα το να αισθάνεται ανήμπορο θύμα για άλλη μία φορά. Αμφιβολίες, εάν όλα αυτά άξιζαν τον κόπο. Μπορεί τάχα η απώλεια των γονέων, η έλλειψη των παιδικών χρόνων, να αναιρεθεί με χρήμα; — Το κενό επιστρέφει. Και μετά; Κι όμως στις στιγμές της αμφιβολίας αναδύεται για παράδειγμα επίσης η ανάμνηση του «γονατισμού» του Βίλι Μπράντ στη Βαρσοβία. Τι ασυνήθιστη πράξη! Αυτή η στάση, αυτή η βουβή χειρονομία του Γερμανού Καγκελάριου, μία βουβή τελετουργία, που παραμέλησε τον συνήθη πολιτικό κώδικα. Και μετά τα λόγια του: «ντρέπομαι», τα οποία μετέτρεψαν αυτό το προσωπικό, αυτό το πολύ ιδιωτικό συναίσθημα σε πολιτικό μανιφέστο, και που είχαν παγκόσμια φοβερή επήρρεια. Έναν στόχο του πάντως πέτυχε ο Αργύρης με το παραπάνω: Η σφαγή του Διστόμου είχε μία δημοσιότητα και μία μετέπειτα απήχηση, που δεν την περίμενε ποτέ. Ακόμη και το Γερμανικό Ακυρωτικό Δικαστήριο της Καρλσρούης διαπίστωσε ότι η σφαγή του Διστόμου υπήρξε ένα από τα πιο αποτρόπαια εγκλήματα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Και με τα χρόνια δημιουργήθηκαν άπειρες προσωπικές φιλίες, όπως η σχέση με την ομάδα εργασίας του Διστόμου από το Αμβούργο, στην οποία ο Αργύρης βρήκε τον Γερμανό δικηγόρο του Martin Klingner, ο οποίος τον υπερασπίζεται ενώπιον του δικαστηρίου. Ο Αργύρης αφοσιώνεται στα δικά του σχέδια. Θέλει να επεξεργαστεί ένα δικό του θεατρικό κομμάτι: «Η υιοθέτηση της ανθρωπιάς» («Die Adoption der Menschlichkeit»). Δουλεύει σε ένα σχέδιο για μία καινούρια έκδοση της Σύμβασης της Γενεύης. Υπό τον όρο «Πρωτοβουλία για την τιμή του στρατιώτη» επιδιώκει να θεμελιώσει στη Σύμβαση της Γενεύης να δημιουργηθούν παγκόσμιοι κανόνες για την εκπαίδευση των στρατιωτών. Σκοπός είναι να ανήκει στα καθήκοντα του στρατιώτη, το να αρνείται να εκτελέσει απάνθρωπες διαταγές και να αντιστέκεται σε προτροπές για εγκληματικές πράξεις. Ο Αργύρης σκέφτεται να πουλήσει το πατρικό του σπίτι στο Δίστομο. Είναι αμφίβολο όμως, εάν ποτέ κάποιος θελήσει να αγοράσει το σπίτι, σε ένα χωριό, το οποίο δεν συνήλθε ποτέ πραγματικά από εκείνη τη σφαγή, σε ένα μέρος, όπου η ζωή κυλάει με αργό ρυθμό, όπου συνεχίζεται η αστυφιλία. Κι όμως: με αυτό συνδέεται η επιθυμία, που μια έρχεται και μια φεύγει, δηλαδή η επιθυμία του να αποβάλλει το παρελθόν, ελεύθερος, χωρίς το βάρος της μνήμης, βαδίζοντας προς την ελευθερία … Ο Αργύρης έχασε το Δικαίωμα Τον Ιούλιο του 2011 το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιώματων απορρίπτει την προσφυγή των τεσσάρων αδελφών Σφουντούρη ως απαράδεκτη. Απόφαση που είναι τελεσίδικη και δεν επιδέχεται έφεση. Όπως προκύπτει από το περιεχόμενο της απόφασης, οι εν λόγω προσφεύγοντες και 250 ακόμη άλλοι Έλληνες άσκησαν αγωγή αποζημίωσης κατά της Γερμανίας το 1995 και δύο χρόνια αργότερα δικαιώθηκαν μερικώς. Αν και -όπως σημειώνεται- η αξίωσή τους έγινε αποδεκτή και από το εφετείο, ο τότε υπουργός Δικαιοσύνης της Ελλάδας αρνήθηκε να προχωρήσει στις απαραίτητες ενέργειες εκτέλεσης αυτής της απόφασης κατά της Γερμανίας. Τα γερμανικά δικαστήρια, στα οποία άσκησαν παράλληλα αγωγή οι ενάγοντες, αναγνώρισαν ότι οι προσφεύγοντες είχαν υποστεί ανυπολόγιστο πόνο, αλλά δεν μπόρεσαν να κάνουν αποδεκτή την αξίωσή τους για καταβολή αποζημίωσης, επικαλούμενα τις διεθνείς συμβάσεις και το γερμανικό νόμο του 1953, υπογραμμίζοντας ότι το 1944 δεν είχε συναφθεί καμία διμερής συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και Γερμανίας για το συγκεκριμένο θέμα.

SIONISM-ILLUMINATI-JUWISH: Τι είναι η Ατζέντα 21 που κρύβουν στα φανερά.

Τα μεγάλα μυστικά κρύβονται πάντα σε κοινή θέα Τι γνωρίζουμε για την Ατζέντα 21; Σχεδόν τίποτα. Γιατί δεν γνωρίζουμε για την Ατζέντα 21; Γιατί η πληροφόρηση είναι ελάχιστη και διασκορπισμένη εδώ κι εκεί. Έτσι το φρόντισαν. Όμως η Ατζέντα 21 υπάρχει από το 1992, χρονιά υπογραφής της, κι έκτοτε εφαρμόζεται καμουφλαρισμένα, κάτω από ένα προσωπείο το οποίο ονόμασαν "βιώσιμη ανάπτυξη". Picture Η επίσημη εκδοχή, ή αλλιώς, το όμορφο παραμύθι... Τον Ιούνιο του 1992 στο Ρίο ντε Τζανέιρο της Βραζιλίας και υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, δόθηκε τελικά ένα βροντερό παρών από κυβερνητικές αντιπροσωπείες 178 κρατών μελών του ΟΗΕ, μέλη Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων και άλλων τοπικών αρχών, αντιπρoσώπους αναπτυξιακών και περιβαλλοντικών οργανώσεων 120 χωρών, επιστήμονες και ερευνητές από ολόκληρο τον πλανήτη, προκειμένου να εξετασθούν ζητήματα για την ανάπτυξη και το περιβάλλον στον 21ο αιώνα.  Στο συνέδριο αυτό υπογράφηκαν διάφορα Ντοκουμέντα μεταξύ αυτών και αυτό που ονομάζεται Agenda 21. Στις περίπου 400 σελίδες και 4ο κεφάλαια του αναγράφονται τα κεντρικά σημεία που αφορούν στην αντιμετώπιση των βασικών προβλημάτων του 21ου αιώνα σχετικά με την αειφόρο ανάπτυξη και τη σύνδεσή τους με το περιβάλλον, καθώς και τρόποι με τους οποίους η διεθνής κοινότητα θα πρέπει να αντιδράσει, έτσι ώστε να αντιμετωπισθούν τα φλέγοντα ζητήματα.  Τα ΜΜΕ τότε, έδειξαν τεράστιο και πρωτοφανές ενδιαφέρον και ανέδειξαν το συνέδριο του Ρίο ως το πολιτικό γεγονός της χρονιάς, όπου για πρώτη φορά βρήκαν τόση μεγάλη απήχηση θέματα που άπτονται των περιβαλλοντικών και αναπτυξιακών ζητημάτων. Έκτοτε... σιωπή... Το ντοκουμέντο για την Agenda 21, το οποίο αποτέλεσε την απαρχή για την εφαρμογή της αειφόρου και βιώσιμης ανάπτυξης ως ολοκληρωμένου εναλλακτικού κοινωνικού, οικονομικού και περιβαλλοντικού μοντέλου, για τον 21ο αιώνα, υπογράφτηκε από όλους (μεταξύ αυτών και από την Ελλάδα). "Η Agenda 21 μπορεί να δώσει μια μεγάλη ώθηση προς την σωστή την κατεύθυνση και πολλές χώρες έχουν ήδη προχωρήσει στην εφαρμογή της", λένε... ...και η αλήθεια πίσω από αυτό. Σε κάθε φράση σχεδόν του τεράστιου αυτού κειμένου υπάρχει η λέξη 'βιώσιμος/η'. Και στ' όνομα αυτής της λέξης, και κάνοντάς την φλάμπουρο, ξεκινάει η σταυροφορία του ΟΗΕ, ακριβώς σαν εκείνη των σταυροφόρων που στο όνομα του Χριστού ξεκλήρησαν ολόκληρους λαούς προκειμένου να επιβάλουν τη δική τους 'αλήθεια' - κάτι σαν το 'ο σκοπός αγιάζει τα μέσα'. Αλλά, πριν δούμε την Ατζέντα, ας δούμε τι εκπροσωπεί ο ΟΗΕ: Ο ΟΗΕ αποτελείται από τα κράτη-έθνη, δηλαδή τις κυβερνήσεις τους. Αν, όμως αναλογιστεί κανείς ότι στις μέρες μας οι κυβερνήσεις υποκύπτουν στα συμφέροντα των μεγάλων εταιρικών μονοπωλίων, τότε εύκολα βγαίνει το συμπέρασμα ότι ΟΗΕ θα μπορούσε να σημαίνει: Οργανισμός Ηνωμένων Εταιρειών. Είναι ένας οργανισμός όπου εταιρείες όπως η Μονσάντο χαίρουν μεγάλης εκτίμησης γιατί (κόντρα στην αειφόρο ανάπτυξη που υποτίθεται υπερασπίζεται η Α 21) θεωρούνται ότι ταΐζουν φτωχούς λαούς. Είναι ένας οργανισμός όπου άτομα σαν τον Ρόκφελερ έχουν για δεύτερη κατοικία (μπορεί και κύρια). Είναι ένας οργανισμός που δεν ντρέπεται να κάνει χλιαρές δηλώσεις μπροστά σε θέματα γενοκτονιών (δεν αναγνώρισε ποτέ τη γενοκτονία στο Νταρφούρ από τον δικτάτορα Αλ Μπασίρ ως τέτοια) και δεν ντρέπεται να δηλώσει ότι "δεν είναι ψυχολογικά έτοιμοι" να λύσουν το θέμα της πείνας στη Σομαλία. Τέλος, είναι ο οργανισμός, που όπως έχει ομολογήσει σε δηλώσεις του ο Ζ. Μπρεζίνσκι, που θα εκφράσει (ήδη το κάνει) την παγκόσμια διακυβέρνηση. Με αυτό το σκεπτικό, η άλλη του μετάφραση είναι: Οργανισμός Ηνωμένων Εγκληματιών. (*) Η Ατζέντα 21 είναι ένα 'bluprint', δηλαδή ένα σχέδιο προς εφαρμογή, όπου κυριαρχούν 2 λέξεις: 'sustainable' και 'development'. Η πρώτη στα Ελληνικά έχει αποδοθεί ως 'βιώσιμη' (ή αειφόρος) και η δεύτερη ως 'ανάπτυξη'. Σημειώστε, όμως τις πολλαπλές έννοιες της δεύτερης, γιατί έχουν τη σημασία τους: ανάπτυξη εξέλιξη, τροπή πραγμάτων νέο προϊόν ή εφεύρεση αξιοποίηση, εκμετάλλευση "χτίσιμο" Picture Τα Κεφάλαια της Α 21 είναι 40 και χωρίζονται σε 4 τομείς: Ι. Κοινωνικο/οικονομικές διαστάσεις (Κεφ. 1-8) ΙΙ. Διατήρηση & Διαχείριση των Πηγών Ανάπτυξης (Κεφ. 9-22) ΙΙ. Ενδυνάμωση του Ρόλου των Μείζονων Ομάδων (Κεφ. 23-32) IV. Τρόποι εφαρμογής (Κεφ. 33- 40) Όπως καταλαβαίνετε είναι σχεδόν αδύνατον να αναφερθούν όλα τα κεφάλαια αναλυτικά εδώ, πόσο μάλλον να 'ερμηνευτούν' και όχι απλά να 'μεταφραστούν', κάτι που σκοπίμως δεν έχει γίνει στα Ελληνικά. Γιατί άλλωστε; Πρέπει να γνωρίζετε τι σας περιμένει; Το κείμενο των 400 σελίδων με μια πρώτη ματιά φαντάζει δίκαιο και μάλιστα... πολύ 'κομμουνιστικό'. Η ισότητα και η δικαιοσύνη ανάμεσα στους λαούς και στις κοινωνικές τους ομάδες δίνει και παίρνει. Ο σεβασμός στις πλουτοπαραγωγικές πηγές, στα ήθη και στα έθιμα, άλλο τόσο. Αλλά όταν αρχίζεις να διαβάζεις ανάμεσα στις γραμμές και να βλέπεις και την εφαρμογή της 21 χρόνια μετά, τότε αποκαλύπτεται το προσχέδιο της παγκόσμιας διακυβέρνησης και της ισοπέδωσης των λαών και όλων, μα ΟΛΩΝ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους. Οι πρώτοι αναλυτές που μίλησαν ξεσκεπάζοντας την Α 21 δέχτηκαν χαρακτηρισμούς όπως 'συνωμοσιολόγοι', μα τόσα χρόνια εφαρμογής της στα μουλωχτά, πλέον είναι πολύ πιο εύκολο και να την εξηγήσεις και να την κατανοήσεις. Οι αποφάσεις της και τρόποι επιβολής της έχουν παγκόσμιο χαρακτήρα, αλλά και 'τοπικό' ώστε να καλύπτει τις ιδιαιτερότητες κάθε χώρας αλλά και κάθε περιφέρειας χώρας και δήμου. Αυτή ονομάζεται 'Τοπική Ατζέντα 21". Για την καλύτερη εφαρμογή, ή μάλλον επιβολή της Α 21 πρέπει να γίνουν αποδεκτά από όλους: Ότι υπάρχει πρόβλημα κλιματικής αλλαγής (γι' αυτή και η τόση προπαγάνδα και χειραγώγηση καιρού) Ότι υπάρχει υπερπληθυσμός και πρόβλημα τροφής (γι' αυτό και η κάθε καταστροφή καλλιεργειών λόγων 'ακραίων φαινομένων' βοηθάει στην καλύτερη και γρηγορότερη 'κατανόηση' του προβλήματος του υπερπληθυσμού. Με όσο πιο σύντομα λόγια γίνεται αναφέρουμε ενδεικτικά μερικούς από τους στόχους της Α 21. Να σημειωθεί ότι προς αποφυγήν της συνεχούς αναφοράς της στα διάφορα κράτη και τοπικές περιφέρειες, οι στόχοι ΔΕΝ αναφέρονται ΣΚΟΠΙΜΑ ως Ατζέντα 21, αλλά έχουν πάρει ξεχωριστές ονομασίες: Κατάργηση Ατομικής ιδιοκτησίας - Προβλέπεται για το 'σώσιμο' της βιοποικιλότητας και γενικά του πλανήτη, η ατομική ιδιοκτησία σιγά σιγά να καταργείται, μεγάλες εκτάσεις να θεωρούνται ως "μη προσβάσιμες σε ανθρώπους" και οι πληθυσμοί να μαζεύονται στις μεγαλουπόλεις. Πως γίνεται ήδη αυτό; Με υπερφορολόγηση ακινήτων Με ανεξόφλητα δάνεια και πλειστηριασμούς Με πράσινα πιστοποιητικά τα οποία για να αποκτηθούν έχουν παράλογες απαιτήσεις Με τον αποχαρακτηρισμό διαφόρων περιοχών σε προστατευόμενες. Αυτό είναι το περίφημο σχέδιο της Ε.Ε. Natura 2000. Αλήθεια, έχετε ψάξει αν και σε ποιο βαθμό σας 'πιάνει;' Αν μένετε λίγο πιο έξω από την περιοχή της Ομόνοιας ή το Σύνταγμα μπορεί και να σας αφορά. (σχετικά άρθρα - παραδείγματα της AllNewz: Ατζέντα 21 - Δες την 'βιώσιμη' κατοικία που σε περιμένει - Σε... 'κούφανε΄ο Τόμσεν που μίλησε για κουφώματα; Κακώς! Είναι μέρος της Ατζέντα 21! - Φόρος-νοίκι εφ΄όρου ζωής για όλους τους Έλληνες! - Έκτακτα μέτρα Δένδια: Απαγορεύεται η κυκλοφορία σε δάση - και πάλι... Ατζέντα 21 !!! - Γη κι ακίνητα περνάνε στα χέρια της παγκόσμιας ελίτ - Ατζέντα 21 -Γιατί οι σόμπες & τα τζάκια είναι υπό διωγμό; Τι και ποιος κρύβεται από πίσω.) Επίσης έχει ενδιαφέρον να δει κανείς πως κινούνται προς την κατάργηση των προαστίων, την δημιουργία 'έξυπνων' πόλεων - κάτι σχεδιάζεται και για την Αθήνα- ήδη ο Ομπάμα μιλάει ανοικτά γι΄αυτό του το σχέδιο: Obama’s Plan to Depopulate the Suburbs, How Obama Is Robbing The Suburbs To Pay For The Cities. Το πρώτο άρθρο είναι από αφυπνισμένο αναλυτή το δεύτερο από το Forbes! Όχι γιατί κάποιοι νομίζουν θα γλυτώσουν. Το σχέδιο Ομπάμα είναι η κατάργηση των προαστίων με πρόσχημα την εξοικονόμηση ενέργειας. ΜΟΝΟ η ατόφια ελίτ θα μπορέσει να επιβιώσει στα όμορφα προάστια. Η μεσαία τάξη πίσω στις μεγαλουπόλεις. Κατάργηση των Ι.Χ. - Ναι καλά ακούσατε αναφέρεται μάλιστα και στην τοπική ατζέντα και ήδη έχουν αρχίσει να 'πέφτουν΄οι πρώτες 'έξυπνες' ιδέες και προτάσεις. Οι μετακινήσεις θα γίνονται μόνο με ΜΜΜ και... ποδήλατα. Γι' αυτό και η μεγάλη προπαγάνδα τελευταίως γι' αυτά. Ρωτήστε και τον Σκάι.... κάτι ξέρει που τα προβάλει. Το δε άλλο άκρως συστημικό ιστολόγιο που εξυπηρετεί κάθε κρυφή ατζέντα, το protagon.gr, δη έχει γράψει άρθρο για τα Κοινόχρηστα και όχι ιδιόκτητα ΙΧ! και τις υπηρεσίες car-sharing. Πως θα φτάσουμε μέχρις εκεί; Με την υπερφορολόγηση αυτοκινήτων, τελών, διοδίων, βενζίνης!!! Σας λέω κάτι που δεν ξέρετε; Μόνο που σας λένε ότι φταίει το μνημόνιο και όχι η Α 21. Λάθος σας λένε και λάθος ακούτε. Ό,τι γίνεται εδώ γίνεται και σχεδόν παντού. Απλά εδώ μας ήρθε λίγο πιο βίαια κι απότομα. Ιδιωτικοποίηση νερού - Μεγάλη σημασία δίνει η Α 21 στις πηγές καθαρού και πόσιμου νερού καθώς τις θεωρεί ζωτικής σημασίας. Και είναι. Χωρίς νερό ούτε άνθρωπος ζει ούτε τροφή αναπτύσσεται. Άρα, για τις αναπτυσσόμενες χώρες και όχι μόνο, όπου το κράτος δεν μπορεί, θα μπορέσει καλύτερα να 'προσφέρει' ο ιδιωτικός τομέας. Τα κράτη έχουν την ευθύνη να αποφασίσουν το τι και πως, ώστε να διασφαλιστούν οι πόροι και η σωστή διαχείριση τους, αλλά πουθενά δεν αναφέρεται ότι είναι δημόσιο αγαθό και πουθενά δεν αναφέρεται ότι απαγορεύεται η συμμετοχή και εκμετάλλευση των πόρων από τις ιδιωτικές εταιρείες. Και τα κράτη, μέχρι στιγμής, καθώς διοικούνται από αυτές τις εταιρείες, το ένα μετά το άλλο περνάν το νερό στα χέρια της εκμετάλλευσης. Όπου έχει γίνει αυτό, ΚΑΙ το κόστος ανέβηκε ΚΑΙ η ποιότητα κατέβηκε. Καταπολεμώντας την φτώχεια - ... κάνουν ακριβώς το αντίθετο. Η ψαλίδα μεταξύ αναπτυσσόμενων και ανεπτυγμένων χωρών πρέπει να κλείσει, λένε. Και έχει ήδη αρχίσει να κλείνει, μόνο... προς τα κάτω, προς τις αναπτυσσόμενες χώρες. Η παιδική εργασία όχι μόνο δεν απαγορεύεται αλλά αναγνωρίζεται ύπουλα, βάσει 'δικαιωμάτων'! (Η Βολιβία νομιμοποιεί την παιδική εργασία - ο ΟΗΕ και η Ατζέντα 21 συνένοχοι) Και η τριτοσκοσμική φτώχεια εξαπλώνεται σαν επιδημία και στον δυτικό κόσμο κάτω από το πρόσχημα της παγκόσμιας κρίσης, τη στιγμή που η παγκόσμια ελί παρουσιάζει ΜΟΝΟ κέρδη ( Του κόσμου οι φαβέλες αβγατίζουν, τώρα και στην Ελλάδα - Ατζέντα 21 - Βρετανία: Η λιτότητα περνάει από το κρεβάτι - Ζήτω!!! Γίναμε κι επισήμως Αφρική!) Το δυτικό παιδί θεωρείται ότι έχει πολλά σε σχέση με εκείνο των αναπτυσσόμενων χωρών και γι' αυτό πρέπει να παρθούν μέτρα: Να έχει λιγότερα! Αγροτική καλλιέργεια - Ο ρόλος των αγροτών θεωρείται μέγιστος, δεν χρειάζεται κάποια επεξήγηση επ' αυτού νομίζουμε. Γι' αυτό και πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη σημασία ώστε να έχουν " improved technology for ensuring food security" δηλαδή, προηγμένη τεχνολογία για διασφάλιση της τροφής. Κι εδώ μπαίνει ο κώδικας αλιμαντάριους, η παστερίωση, οι πάσης φύσεως ΓΤΟ, η αντιβίωση στα ζώα και όχι το τελευταίας τεχνολογίας τρακτέρ, όπως θα πήγαινε καλοπροαίρετα κάποιου το μυαλό. Και εταιρείες όπως η Μονσάντο, είναι πρόθυμες να βοηθήσουν και δεν είναι λίγες οι φορές που συμμετέχουν στα διάφορα μήτινγκ. (Ο Ομπάμα υπέγραψε τον νόμο προστασίας της Μονσάντο - Φτάσαμε και στον γενετικά τροποποιημένο σολομό! S.O.S. - Αργεντινή: Τα φυτοφάρμακα της Μονσάντο σκοτώνουν αγρότες και οικονομία) Δημογραφικό/Μεταναστευτικό - Μεγάλο αυτό το κεφάλαιο που αφού κρούει τον κίνδυνο ότι είμαστε πολλοί στον πλανήτη καταλήγει σε διάφορες προτάσεις όπως: Στήριξη προγραμμάτων που προωθούν αλλαγές στις δημογραφικές τάσεις. Ποιες είναι αυτές; Ο οικογενειακός προγραμματισμός! Είναι δικαίωμα των γυναικών, λένε, να μην κάνουν παιδιά. Και φυσικά από το 1992 μέχρι σήμερα καταβάλλονται πολλές προσπάθειες προς αυτόν τον τομέα. Ένας δυτικός τρόπος ζωής που δημιουργεί μια ολοένα αυξανόμενη και 'ανεξήγητη' στειρότητα (Γιατί τα σύγχρονα ζευγάρια δεν μπορούν να κάνουν παιδί; - Έχουμε την απάντηση!) ενώ στις υπανάπτυξη χώρες δίδονται από εμβόλια που προκαλούν στειρότητα μέχρι και κίνητρα για εκούσια στείρωση. Αν έχετε ανάγκη από νέο αυτοκίνητο, μπορείτε να δηλώσετε Ινδός, να δεχτείτε μια στείρωση και να σας το κάνουν δώρο. Στην Ελλάδα δεν χρειάζεται, παρέχονται αντικίνητρα για να αποκτήσεις παιδιά, οπότε με ένα σμπάρο δυο τριγόνια: γλυτώνουν και από νέες γεννήσεις και από νέα Ι.Χ. Όσο για το μεταναστευτικό - οι μετανάστες βάσει της Α 21 ΠΡΕΠΕΙ να αγκαλιαστούν από τη νέα χώρα όπου μετανάστευσαν για διάφορους λόγους (και ο περιορισμός τους αγκαλιά θεωρείται). Αυτό στην ΕΕ μεταφράστηκε σε Δουβλίνο, μόλις δε πέρασε την πόρτα μας το βαφτίσαμε Ξένιο. Αλλά... Ατζέντα 21 είναι! ΜΚΟ, η φωνή του λαού - Οι ΜΚΟ αποκτούν ολοένα και πιο δυνατό χαρακτήρα στις μέρες μας. Παρότι ονομάζονται Μη Κυβερνητικές, χρηματοδοτούνται από τις κυβερνήσεις, αναλαμβάνουν κρατικές φροντίδες και υπηρεσίες ζωτικής σημασίας (υγεία, παιδεία, νεολαία, γηρατειά) είναι μέσο ξεπλύματος μαύρου χρήματος για την ελίτ και φοροαπαλλαγών και κατά το ευαγγέλιο Α 21, είναι αυτές που εκφράζουν την φωνή του λαού. Άλλο να μιλάς εσύ και η μικρή σου κοινότητα ή οργάνωση κι άλλη βαρύτητα έχει μια ΜΚΟ που μπαινοβγαίνει στον ΟΗΕ και συναποφασίζει κατά πως θέλει εκείνος. Για κάνε, λοιπόν, μια ευγενή προσπάθεια και γίνε μέλος της Greenpeace και πες της ότι μας ψεκάζουν και θέλεις να ακουστεί η φωνή σου και να βρεις το δίκιο σου. Καλή τύχη! Οικονομικοί πόροι - Εδώ δεν έχουμε να πούμε πολλά. Καλείται η παγκόσμια κοινότητα να ενισχύσει τις ασθενέστερες οικονομικά χώρες, καθώς και τις αναπτυσσόμενες μέσω των παγκόσμιων οργανισμών. Με πολύ λίγα λόγια: ΔΝΤ και Παγκόσμια Τράπεζα, αλλά και ο Ιδιωτικός Τραπεζικός τομέας είναι ευπρόσδεκτος, με το αζημίωτο όλοι αυτοί, βεβαίως. Βιοτεχνολογία - Πως θα μπορούσε να λείπει από μια τόσο πράσινη ατζέντα ο τομέας της βιοτεχνολογίας; Για το καλό τις ανθρωπότητας και της 'βιώσιμης ανάπτυξης΄αγκαλιάζονται όλες οι προσπάθειες των γενετιστών (πολλοί εκ των οποίων είναι συνεχιστές της χιτλερικής προσπάθειας για το τέλειο και άριο ανθρώπινο DNA). Για την αύξηση της τροφής μας, καλύτερη υγεία, προστασία του περιβάλλοντος, θα πρέπει να "Establish enabling mechanisms for the development and the environmentally sound application of biotechnology": Δημιουργηθούν μηχανισμοί που να επιτρέπουν την ανάπτυξη και την περιβαλλοντικά ορθή εφαρμογή της βιοτεχνολογίας. Ναι... τους είδαμε τους μηχανισμούς. Τα λόμπις φροντίζουν να παίρνουν πάντα το πράσινο φως σε ό,τι θελήσει η εταιρεία τους να κάνει ή να λανσάρει, ακόμα και την πατεντοποίηση του ίδιου του DNA. Όπως καταλαβαίνετε για να παρουσιαστούν όλα τα κεφάλαια και με παραδείγματα απαιτείται χρόνος για γράψιμο αλλά και διάβασμα. Για όλα και σε όλα έχει αναφορά η Α 21, τίποτα δεν αφήνει να πάει χαμένο. Ούτε τα χημικά και πυρηνικά απόβλητα για τα οποία δίνει ιδιαίτερη σημασία, Αυτή τη σημασία, λοιπόν, σκοπεύουμε να ζήσουμε σύντομα με τα χημικά όπλα της Συρίας να περιδιαβαίνουν τις θάλασσες πλάι στην Κρήτη και να πειραματίζονται με νέα κόλπα, όπως η υδρόλυση εν πλω! (Συνέντευξη του κου Νίκου Κατσαρού σχετικά με τα χημικά όπλα της Συρίας - Να αποτρέψουν Ελλάδα και Ε.Ε. την καταβύθιση των χημικών της Συρίας στα ανοιχτά της Κρήτης - Αντιδράσεις για την καταστροφή χημικών δυτικά της Κρήτης - SOS: Φέρνουν τα χημικά της Συρίας στα ανοικτά της Κρήτης! -Όχι της Αλβανίας για την καταστροφή των χημικών της Συρίας) Αυτή είναι η μεγάλη υποκρισία τους!!! Αυτή είναι η 'βιώσιμη ανάπτυξη'!!! Και μιας και ετοιμαζόμαστε για δημοτικές εκλογές, το τέρας που ονομάζεται Καλλικράτης, δεν είναι τίποτα άλλο από ένα γέννημα θρέμμα της Ατζέντας 21. Μεγάλοι δήμοι, μικρά μπάτζετ και ο ιδιωτικός τομέας ευπρόσδεκτος να μας σώσει! Επίλογος: Ό, τι 'στραβό', περίεργο', κουφό' και 'ανεξήγητο' βλέπεις να γίνεται, είναι απλά.... Ατζέντα 21!!! Όπως υποσχεθήκαμε, συνεχίζουμε την προσπάθεια να ενημερωθεί ο Ελληνικός λαός για το τι υπέγραψε ο Μητσοτάκης το 1992, τι εφαρμόζουν οι εκάστοτε κυβερνήσεις και τι αποσιωπούν όλα τα κόμματα της υποτιθέμενης αριστεράς. Σας είχαν πει οι κομμουνιστές θα σας πάρουν τα σπίτια; Ε, αυτό θα γίνει, με την άκρως 'κομμουνιστική' Ατζέντα 21!!! * © AllNewz Το συγκεκριμένο άρθρο έχει ενημερωτικό χαρακτήρα και παρακαλούμε να αναδημοσιεύεται ΜΟΝΟ μέχρι το σημείο του αστερίσκου (*) και μετά να αναγράφεται η λέξη 'συνέχεια' ώστε ο αναγνώστης να έχει πρόσβαση και στα διάφορα λινκ που αναφέρονται.

Το Ρίο καλωσόρισε τους Ολυμπιακούς: Χαμηλό κόστος, μεγάλη ουσία

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΑΥΤΟ ΜΕ ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ ΣΑΣ ΕΔΩ ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΙΚΩΝΑ ΑΥΤΗ!... ΤΟ ΙΛΛΟΥΜΙΝΑΤΙ ΕΒΡΑΙΚΟ ΒΑΡΒΑΡΟ ΠΟΛΥΧΡΩΜΟ ΜΟΥΣΙΚΟ ΠΑΡΤΙ ΜΕ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ! ΕΒΡΑΙΚΟ ΣΙΩΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΛΠΟ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΗΣ COCA COLA! ΑΝΤΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΟΛΥΜΠΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ ΚΑΘΕ 4 ΧΡΟΝΙΑ ΕΜΕΙΣ ΣΤΕΛΝΟΥΜ ΤΗΝ ΦΛΩΓΑ ΤΟΥ ΔΙΟΣ! ΝΤΡΟΠΗ ΜΑΣ ΠΟΥ ΩΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΣΧΟΛΟΥΜΑΣΤΕ ΜΕ ΒΑΡΒΑΡΟΥΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ ΚΑΙ ΠΟΥΣΤΗΔΕΣ ΒΙΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΜΕ ΠΑΙΔΕΡΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΜΕ ΚΤΗΝΟΒΑΤΕΣ!.... ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΓΥΡΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΛΑΤΗ ΠΟΥ ΔΩΣΑΜΕ ΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΣΤΗΝ ΓΗ! ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟ ΑΡΧΑΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟ ΑΘΑΝΑΤΟ!... Η ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΟΥ 2004 ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΕΚΑΝΕ ΚΑΛΥΤΕΡΟΥΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΚΑΙ ΜΑΣ ΧΡΕΩΣΕ ΠΟΛΛΑ ΔΙΣ ΕΥΡΩ ΕΠΙΤΗΔΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΚΕΡΔΟΣ ΤΗΣ!.... Με μια φαντασμαγορική τελετή υπό τους ήχους της σάμπα και με μηνύματα για την σωτηρία του πλανήτη «καλωσόρισαν» τους Ολυμπιακούς Αγώνες οι διοργανωτές του Ρίο.Οι Βραζιλιάνοι έκαναν αυτό που ξέρουν να κάνουν καλύτερα. Μετέτρεψαν την τελετή έναρξης σε ένα πολύχρωμο μουσικό πάρτι με πυροτεχνήματα, φώτα, ακροβατικά –ένα υπέροχο «καρναβάλι» που παρακολούθησαν 60.000 θεατές στο Μαρακανά και πάνω από τρία δισεκατομμύρια τηλεθεατές. Με τη βοήθεια του καλλονής Ζιζέλ, εκατοντάδων καλλιτεχνών, μιας ομάδας προσφύγων και χιλιάδων… σπόρων οι διοργανωτές προσπάθησαν να κάνουν τον πλανήτη να ξεχάσει τις διαδηλώσεις και τα προβλήματα στο Ρίο και να στρέψει τον ενδιαφέρον του στο ζητήματα που έχουν ταλανίσει στο παρελθόν τη χώρα της Λατινικής Αμερικής. Η βραζιλιάνικη κουλτούρα και ο τρόπος με τον οποίο οι κάτοικοι της χώρας αντιμετωπίζουν τις δυσκολίες της καθημερινότητας –με χαμόγελο και σάμπα- βρέθηκαν σε πρώτο πλάνο. Η τελετή ήταν απόλυτα προσαρμοσμένη στην τρέχουσα οικονομική κατάσταση της Βραζιλίας, με λιγότερα εφέ και έξυπνη χρήση της τεχνολογίας. Περίπου 4.800 άνθρωποι συμμετείχαν στην τελετή έναρξης, που μαζί με τους 8.000 εθελοντές και τους 11.000 αθλητές από 205 χώρες γέμισαν το γήπεδο-ορόσημο του Ρίο. Ο σκηνοθέτης Φερνάντο Μεϊράλες ξεκίνησε την «αφήγηση» από τη δημιουργία των πρώτων μορίων του πλανήτη και την εμφάνιση των τροπικών δασών, στέλνοντας παράλληλα ένα ηχηρό μήνυμα για την προστασία του πλανήτη και την κλιματική αλλαγή. Παρουσιάστηκαν και οι σκοτεινές πλευρές της ιστορίας του Ρίο, όπως τα χρόνια της σκλαβιάς. Οι Βραζιλιάνοι πάτησαν… φρένο στις υπερβολές και έβαλαν τη δική τους «σφραγίδα» στην τελετή έναρξης.Οι ρυθμοί ήταν πιο χαλαροί και αυθεντικοί, με πηγή έμπνευσης τη φύση και το Βραζιλιάνικο τρόπο ζωής. Το Μαρακανά μετατράπηκε σε ζούγκλα με τη βοήθεια ηχητικών εφέ και εκατοντάδων πράσινων ελαστικών ελασμάτων… Και μετά το κλίμα άλλαξε… «Εδώ στη Βραζιλία, μας αρέσει να γιορτάζουμε» είπε χαμογελώντας η γνωστή ηθοποιός Regina Casé, δίνοντας το «σήμα» για να γεμίσει το στάδιο από χορευτές με πολύχρωμες περούκες και υπέροχη μουσική. Εντυπωσιακή ήταν η είσοδος του παγκοσμίου φήμης μοντέλου, Ζιζέλ, υπό τους ήχους του τραγουδιού «The Girl from Ipanema», ενώ η μουσική αλλά και ο χορός είχαν αμέσως μετά την τιμητική τους. Την παράσταση έκλεψε η 79χρονη Έλζα Σοάρες, μια από τις σπουδαιότερες τραγουδίστριες σάμπα στην Βραζιλία και παντρεμένη επί πολλά χρόνια με τον θρυλικό Γκαρίντσα, μέλος της ομάδας που κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο ποδοσφαίρου το 1958 και το 1962. Στο προσκήνιο ο πλανήτης Γη… Το δεύτερο σκέλος της τελετής επικεντρώθηκε στην κλιματική αλλαγή και τον κίνδυνο που διατρέχει ο πλανήτης μας. Οι ανησυχητικές εικόνες και οι μαύρες εικόνες έδωσαν τη θέση τους στην ελπίδα όταν ένα παιδί βρήκε ένα σπόρο… Το σπόρο της ελπίδας για έναν πράσινο πλανήτη στο μέλλον. Μια παγκόσμια κοινότητα που θα προστατεύει τα δάση και θα «πολεμήσει» το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Και μετά το πάρτι η... παρέλαση Σύμφωνα με την παράδοση, πρώτη στο στάδιο μπήκε η Ελλάδα, με σημαιοφόρο την Σοφία Μπεκατώρου, ενώ την παρέλαση των ομάδων που συμμετέχουν στους Αγώνες έκλεισε η διοργανώτρια Βραζιλία με την Γένι Μάκρες να βρίσκεται μπροστά από τους 462 αθλητές και αθλήτριες της χώρας της. Το Ρίο καλωσόρισε τους Ολυμπιακούς: Χαμηλό κόστος, μεγάλη ουσία - Συνολικά παρέλασαν 206 χώρες, με το Κουβέιτ να μετέχει υπό την Ολυμπιακή σημαία (τελεί υπό αποκλεισμό από τη ΔΟΕ), ενώ μία ξεχωριστή αποστολή ήταν αυτή της Ολυμπιακής ομάδας προσφύγων, που μπήκε στο στάδιο προτελευταία, αμέσως πριν την οικοδέσποινα Βραζιλία. Το Ρίο καλωσόρισε τους Ολυμπιακούς: Χαμηλό κόστος, μεγάλη ουσία - Τους πρόσφυγες φρόντισε να τους καλωσορίσει ο πρόεδρος της ΔΟΕ, Τόμας Μπαχ στην ομιλία του λέγοντας μεταξύ άλλων ότι «με την παρουσία σας σε αυτούς τους Αγώνες στέλνετε μήνυμα ελπίδας στους πρόσφυγες σε όλον τον κόσμο. Εγκαταλείψατε για πολλούς και διαφορετικούς λόγους τις πατρίδες σας, χωρίς να είναι επιλογή σας αλλά λόγω των συνθηκών. Τώρα με το μεγάλο σας ταλέντο, συνεισφέρετε πάρα πολύ στην κοινωνία. Σε αυτόν τον Ολυμπιακό κόσμο ανεχόμαστε τη διαφορετικότητα». Πράσινοι Ολυμπιακοί κύκλοι! Oι εκπλήξεις των Βραζιλιάνων δεν είχαν, όμως, τελειώσει. Οι σπόροι που λίγο νωρίτερα είχαν φυτέψει στα ειδικά φιαλίδια οι αθλητές που συμμετείχαν στην παρέλαση, μετατράπηκαν σε δένδρα, σχηματίζοντας με περίτεχνο τρόπο τους Ολυμπιακούς Κύκλους στη μέση του σταδίου. Ολυμπιακοί κύκλοι, που για πρώτη φορά δεν είχαν τα γνωστά χρώματα, αλλά ήταν πράσινοι, στέλνοντας με τον πλέον εμφατικό τρόπο το μήνυμα ότι ο πλανήτης Γη χρειάζεται προστασία, την οποία μόνο οι άνθρωποι, όλοι ενωμένοι, μπορούν να προσφέρουν. Το Ρίο καλωσόρισε τους Ολυμπιακούς: Χαμηλό κόστος, μεγάλη ουσία - Στις κερκίδες του ιστορικού σταδίου προκειμένου να παρακολουθήσουν από κοντά την τελετή έναρξης, βρέθηκαν 28 αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων –αρκετά λιγότεροι από αυτούς που αναμένονταν- μεταξύ των οποίων οι Φρανσουά Ολάντ και Ματέο Ρέντσι, ο υπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ, Τζον Κέρι και ο γενικός γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών, Μπαν Κι-Μουν. Το Ρίο καλωσόρισε τους Ολυμπιακούς: Χαμηλό κόστος, μεγάλη ουσία - Ο Βαντερλέι Λίμα άναψε τελικά την φλόγα Μετά από ένα μίνι «θρίλερ» και την ανακοίνωση του Πελέ ότι δεν θα συμμετάσχει στην Τελετή Έναρξης λόγω ζητημάτων υγείας, τη φλόγα άναψε τελικά ο παλαίμαχος δρομέας μεγάλων αποστάσεων Βαντερλέι Λίμα. Ο Λίμα, ένας από τους πιο καταξιωμένους δρομείς της χώρας, έγινε γνωστός σε ολόκληρο τον κόσμο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 2004 όταν κατά τη διάρκεια του μαραθώνιου και ενώ βρισκόταν στην πρώτη θέση, έπεσε στο έδαφος μετά από εισβολή Ιρλανδού θεατή. Η επίθεση αυτή είχε ως αποτέλεσμα να χάσει το προβάδισμα και τελικώς να τερματίσει στην τρίτη θέση. Στον Κιπ Κέινο το βραβείο της ΔΟΕ Ο Κενυάτης τέσσερις φορές Ολυμπιονίκης (μεσαίες και μεγάλες αποστάσεις στον στίβο) σε Μεξικό και Μόναχο, Κιπ Κέινο, έγινε ο πρώτος αθλητής που τιμήθηκε με το Olympic Laurel για την προσφορά του στην κοινωνία. Ο Κιπ Κέινο, έχει δημιουργήσει κέντρο φροντίδας απόρων και παιδιών στην Κένυα. Πρόκειται για έναν μεγάλο ανθρωπιστή και έναν μεγάλο αθλητή, τον οποίο η ΔΟΕ και προσωπικά ο Τόμας Μπαχ φρόντισε να βραβεύσει.

Βερολίνο: Κέντρο φιλοξενίας για ομοφυλόφιλους πρόσφυγες

ΘΑ ΥΠΟΔΕΧΘΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΥΣ ΑΠΟ 120 ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ! Ενα κέντρο φιλοξενίας που προορίζεται για ομοφυλόφιλους πρόσφυγες, το δεύτερο αυτού του είδους στη Γερμανία, ανοίγει τις πόρτες του αύριο στο Βερολίνο, όπου θα υποδεχθεί περισσότερους από 120 ανθρώπους, γνωστοποίησαν οι υπεύθυνοι της οργάνωσης που ανέλαβε την υλοποίηση αυτού του προγράμματος.

Για όλα φταίνε οι… Εβραίοι! Του ΜΠΑΜΠΗ ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΥ

ΠΡΙΝ ακόμα αρχίσει η οικονομική κρίση στην Ελλάδα -που σύμφωνα με το γνωστό σκιτσογράφο, Κώστα Μητρόπουλο, άρχισε στις 25 Μαρτίου 1821, γύρω στις 10 το πρωί (!)- οι μεγάλες δυνάμεις και από κοντά οι Εβραίοι, είχαν αρχίσει (συστηματικά) να… συνωμοτούν κατά της πατρίδας μας! ΕΙΧΑΝ καταλάβει από τότε, ότι έτσι και η Ελλάδα απελευθερωνόταν από τον τουρκικό ζυγό, μέσα σε λίγες δεκαετίες θα είχε εξελιχθεί σε παγκόσμια υπερδύναμη και έθετε σε άμεσο κίνδυνο τα συμφέροντά τους. ΑΠΟ τότε άρχισαν αδιάντροπα να συνωμοτούν εναντίον μας και να υπονομεύουν κάθε προσπάθεια του έθνους να βρει το δρόμο του, άλλοτε αυξάνοντας υπερβολικά τους τόκους των δανείων που μας παραχωρούσαν και άλλοτε κλέβοντάς μας όλες τις επιστημονικές εφευρέσεις. ΠΑΝΩ σε αυτό το υπόβαθρο στήθηκαν οι (αναρίθμητες) θεωρίες συνομωσίας με τις οποίες μεγάλωσε και γαλουχήθηκε ο ψυχισμός του έθνους, για δύο ολόκληρους αιώνες. ΒΕΒΑΙΩΣ και δεν έχει το αποκλειστικό κοπιράιτ των θεωριών συνωμοσίας η πατρίδα μας. Σε όλες τις εποχές και χώρες του πλανήτη ευδοκιμεί το είδος. ΚΑΙ για τους σεισμούς του Χοκάιντο της Ιαπωνίας, σύμφωνα με τους Γιαπωνέζους λάτρεις των συνωμοσιών, η Κίνα και οι… Εβραίοι φταίνε, ενώ στους… βαρβάρους και τον Ξέρξη, υποθέτω, θα έριχναν τις ευθύνες για κάθε στραβοπάτημά τους και οι αρχαίοι Έλληνες. ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ επιρρεπείς στις θεωρίες συνωμοσίες είναι συνήθως οι λαοί μικρών και αδύναμων χωρών και οι άνθρωποι που βρίσκονται στο τελευταίο σκαλοπάτι από πλευράς πνευματικών ικανοτήτων. ΟΣΟ πιο μικρή η χώρα, τόσο περισσότερες οι φιλοδοξίες της και μεγαλύτερη η δίψα για παγκόσμια αναγνώριση. ΚΑΙ επειδή το «χαρτί» συνήθως δεν τους βγαίνει, αρχίζουν να ψάχνουν ποιος έβαλε το «δάκτυλό» του και… χάλασε τη δουλειά. Γιατί δεν μπορεί «κάτι έχει γίνει». ΑΥΤΑ συμβαίνουν παντού, αλλά στην πατρίδα μας οι θεωρίες συνωμοσίας έχουν πάρει τη μορφή επιδημίας, αφού υιοθετούνται και από ανθρώπους, που δεν θα περίμενε κανείς ότι μπορεί να πιστεύουν τέτοιες φαιδρότητες. ΟΙ οκτώ στους δέκα Έλληνες πιστεύουν ότι η Ελλάδα είναι ένα εντελώς ξεχωριστό κράτος, που έδωσε τα φώτα του πολιτισμού σε ολόκληρο τον κόσμο και, ως εκ τούτου, θα έπρεπε να τυγχάνει ιδιαίτερης μεταχείρισης από τη διεθνή κοινότητα. ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ, βρε παιδί μου, βαθιά μέσα μας, ότι όλος ο κόσμος «κάτι» μας… χρωστάει. Και αν δεν το χρωστά απευθείας σε μας, το χρωστάει στους φιλοσόφους μας, τη γλώσσα μας (που είναι η αστέρευτη πηγή απ’ όπου… αντλούν όλες οι υπόλοιπες γλώσσες!) στον πολιτισμό μας και στα… ακρογιάλια μας. ΤΟ σύνδρομο του «αδικημένου» λαού που τον κατατρέχουν όλοι, διαπερνά το εθνικό μας DNA. Για κάποιο λόγο μας ζηλεύουν όλοι και, προπαντός, οι μεγάλοι (και οι Εβραίοι!) οι οποίοι και μας «φοβούνται». ΟΙ θεωρίες συνωμοσίας είναι οι μόνες που μπορούν να εξηγήσουν τα ανεξήγητα. Πώς δηλαδή, απόγονοι τόσο φωτισμένων και ένδοξων προγόνων έχουμε αυτό το οικτρό χάλι. ΠΩΣ φτάσαμε εδώ που φτάσαμε; Τι μεσολάβησε και από εκεί που όλοι «κάτι» μας χρωστούσαν, βρεθήκαμε ξαφνικά ένα πρωί να χρωστάμε και μάλιστα τα μαλλιά της κεφαλής μας σε όλους. ΜΙΑ από τις πιο κλασικές θεωρίες είναι αυτή που θέλει την πατρίδα να είναι μια από τις πλουσιότερες σε υπέδαφος χώρες του κόσμου! ΕΚΤΟΣ από τα μεγάλα κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου που διαθέτει το Αιγαίο, υπάρχει άφθονος χρυσός, άργυρος, χαλκός, νικέλιο, χρώμιο και άλλα. ΜΟΝΟ το ουράνιο που διαθέτει η περιοχή γύρω στη Δράμα, φτάνει, αν πουληθεί (σε καλή τιμή, εντάξει;) να ξεχρεωθεί η χώρα! ΜΟΛΙΣ την περασμένη Δευτέρα ο Νέος Κόσμος αναδημοσίευσε από την Ελευθεροτυπία, ένα μεγάλο άρθρο, σύμφωνα με το οποίο μόνο στο υπέδαφος της Βόρειας Ελλάδας υπάρχουν θαμμένα κοιτάσματα αξίας άνω των 20 δις ευρώ! ΣΤΟ ίδιο άρθρο αναφέρεται, επίσης, ότι υπάρχει περλίτης στη Μήλο, μπεντονίτης στην Κίμωλο, ποζολάνη στην Πέλλα, ατταπουλγίτης στην Κοζάνης, τάλκης στη Δράμα, χαλαζίας Θεσσαλονίκης και λοιπά. ΜΟΝΟ τα κοιτάσματα του ουρανίου της Βόρειας Ελλάδας να εκμεταλλευτούμε, τα χρήματα που θα εισπράξουμε φτάνουν να ξεπληρώσουμε όσα χρωστάμε. ΤΟΤΕ, θα ρωτείστε, γιατί δεν αρχίζουμε αμέσως την εξόρυξη και τις εξαγωγές; Μα κοντά στο νου και γνώση αγαπητοί μου: απλώς, γιατί δεν μας αφήνουν οι «ξένοι». ΟΙ λόγοι που δεν μας «αφήνουν» είναι πολλοί αλλά, κυρίως, γιατί δεν θέλουν να μας βλέπουν να προκόβουμε. Μια ισχυρή (και πλούσια) Ελλάδα δεν θα έθετε σε περιπέτειες, μόνο τη δική τους κυριαρχία και την ύπαρξη του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος. ΕΔΩ κοντεύουμε να ξεκάνουμε τον καπιταλισμό (και το ευρώ) και να αποσταθεροποιήσουμε πλήρως το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα δανειζόμενοι, σκεφτείτε τι θα καταφέρναμε έτσι και είχαμε λόγο για την πορεία της παγκόσμιας οικονομίας. ΕΚΤΟΣ από τα πλούσια κοιτάσματα, υπάρχουν και οι πολεμικές αποζημιώσεις που μας χρωστά ακόμα η Γερμανία και οι οποίες ανέρχονται σε δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ, χωρίς τους τόκους. ΝΑ προσθέσω εδώ, ότι και χωρίς την εκμετάλλευση του ορυκτού μας πλούτου θα τα καταφέρναμε, αν δεν έκλεβαν συστηματικά τις ιδέες και εφευρέσεις των Ελλήνων επιστημόνων. ΟΙ Αμερικάνοι ήταν αυτοί, που στο τέλος της δεκαετίας του 1950 (με τη βοήθεια ενός Εβραίου, γεννημένου στη Θεσσαλονίκη το 1937) απήγαγαν έναν Έλληνα μαθηματικό από την Κοζάνη, ο οποίος είχε σχεδιάσει το πρώτο λογισμικό των ηλεκτρονικών υπολογιστών. ΜΕ το know how του συμπατριώτη μας από την Κοζάνη (του οποίου στη συνέχεια άλλαξαν και το όνομα) βρέθηκαν οι Αμερικανοί να ελέγχουν την παγκόσμια τεχνολογική εξέλιξη που τους βοήθησε να κυριαρχήσουν στον πλανήτη μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. ΝΑ σημειώσω εδώ, ότι «πατέρας» της θεωρίας της σχετικότητας δεν είναι ο Γερμανοεβραίος Άλμπερτ Αϊνστάιν, ο οποίος υποτίθεται ότι ήταν ο πρώτος, που τη διατύπωσε, αλλά ένας Έλληνας, συμφοιτητής του Αϊνστάιν! ΣΥΜΦΩΝΑ με αδιάψευστες μαρτυρίες της εποχής ο Γερμανοεβραίος φυσικός, αντέγραψε (κρυφά) από το συμπατριώτη μας την διάσημη πλέον εξίσωση σύμφωνα με την οποία η ενέργεια ισούται με τη μάζα επί την ταχύτητα του φωτός στο τετράγωνο. ΚΑΤΙ παρόμοιο είχε συμβεί και στα τέλη του 17ου αιώνα στην Αγγλία με την περιβόητη θεωρία της βαρύτητας, που δήθεν ανακάλυψε ο Ισαάκ Νεύτων, ενώ στην πραγματικότητα είχε ανακαλύψει ένας Έλληνας ναυτικός (και ερασιτέχνης φυσικός) 40 χρόνια πριν δημοσιεύσει τη διατριβή του ο Νεύτων! ΚΑΙ ο κατάλογος μεγάλων κλεμμένων ελληνικών εφευρέσεων, από «ξένους» τέλος δεν έχει. Δεν είναι τυχαίο ότι ακόμα πίσω από τις σπουδαίες ανακαλύψεις της NASA -και όχι μόνο- κρύβεται πάντα ένας Έλληνας! ΔΗΛΑΔΗ, έτσι και μας είχαν αφήσει, η Ελλάς θα ήταν σήμερα παντοδύναμη και οικονομικά πανίσχυρη χώρα που θα την έτρεμαν όλοι οι λαοί, μη εξαιρουμένων και των Σκοπιανών. ΤΗ μεγαλύτερη ζημιά δεν μας την έχουν κάνει οι Αγγλοαμερικανικοί, όπως θα περίμενε κανείς, αλλά οι… Εβραίοι. Ο συγγενικός αυτός λαός, επειδή έχει μια παράλληλη (σε βάθος χρόνου) πορεία με εμάς, γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα, τι είμαστε σε θέση να κάνουμε έτσι και μας αφήσουν ελεύθερους. ΑΝ οι Εβραίοι έχουν κάνει θαύματα, σε όλους τους επιστημονικούς τομείς, κυρίως τα τελευταία 300 χρόνια, αυτό το οφείλουν ότι έχουν καταφέρει να μας αδρανοποιήσουν και αποκόψουν από το παγκόσμιο γίγνεσθαι. ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ότι εμείς δεν «παλευόμαστε» και γι’ αυτό φροντίζουν επιμελώς (συνωμοτώντας εναντίον μας) να μας κρατήσουν εκτός παιχνιδιού. ΘΕΛΟΥΝ, βρε παιδί μου, να μας αφανίσουν ως Έθνος για να μείνουν (εντελώς) χωρίς υπολογίσιμο αντίπαλο. Πρόθεσή τους είναι να αλλάξουν μελλοντικά και την ίδια την ιστορία. ΓΙΑ το λόγο αυτό, όπως έχουν καταγγείλει με βιβλία τους και συμπατριώτες μας απόστρατοι στρατηγοί, ρίχνουν κρυφά σε διάφορα μέρη του Αιγαίου, διάφορα αντικείμενα με εβραϊκές επιγραφές, για να διεκδικήσουν μια μέρα και το Αιγαίο, ισχυριζόμενοι ότι πριν τους Έλληνες στον Ελληνικό χώρο κατοικούσαν… Εβραίοι. ΣΥΜΦΩΝΑ μάλιστα με μια πρόσφατη θεωρία συνωμοσίας, Εβραίοι τραπεζίτες ήταν αυτοί που δάνειζαν τα τελευταία 30 χρόνια (με μεγάλη ευκολία και χωρίς καμιά εγγύηση) την πατρίδα μας με δισεκατομμύρια δολάρια και ευρώ, προκειμένου να μας… χρεοκοπήσουν. ΚΑΙ η πρόσφατη χρεοκοπία μας δηλαδή (όπως και οι προηγούμενες), σε συνωμοσία των «ξένων» οφείλεται και όχι στο ότι δεν έχουμε λεφτά με τόσα κοιτάσματα που διαθέτουμε. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ να πω ότι μόνο οι… σκιές μας δεν μας κυνηγούν και δεν μας κατατρέχουν, προς το παρόν. Όλοι οι «άλλοι» εναντίον μας είναι. Αυτά και γεια χαρά. Πηγή: Neos Kosmos

Aποδοκίμασαν βουλευτές στην ελληνική κοινότητα του Βερολίνου

Έλληνες στην ελληνική κοινότητα του Βερολίνου αποδοκίμασαν βουλευτές, χωρίς επεισόδια, χωρίς κουκούλες, χωρίς αυγά. Ίσως κατά τον κύριο Πάγκαλο, να μην ανήκουν στους... μαλάκες αγανακτισμένους της πλατείας Συντάγματος, μιας πλατείας που κατά τον ίδιο δεν μπορεί να κυκλοφορήσει ούτε αυτός μα ούτε και άλλος πολιτικός εκεί και αναρωτιέται το γιατί.

https://www.youtube.com/watch?v=3CDPFMzMoAc

Ας ακούσουμε ίσως μερικούς από τους λόγους που κανείς από τους πολιτικούς δεν μπορεί να κυκλοφορήσει όχι μόνο στη συγκεκριμένη πλατεία, αλλά πουθενά στην επικράτεια της Ελλάδας μα ούτε και στο εξωτερικό, όπου Έλληνες τους ανακαλύψουν να προσπαθούν να ξεμυτίσουν..

Oι Έλληνες ενωμένοι,

φωνάζουν σε όλους τους τόνους

και από όλους τους τόπους,

ως εδώ και μη παρέκει.

https://www.youtube.com/watch?v=a3t88Scmzrs

Καλησπέρα..